Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Ostatnie opuszczenie bandery na ORP Czajka
8 grudnia 2021 r., na terenie 13. Dywizjonu Trałowców w Gdyni odbyła się uroczystość ostatniego opuszczenia bandery na okręcie ORP Czajka.
ORP Czajka to ponad 54 lata współtworzenia historii Polskiej Marynarki Wojennej. 8 grudnia 2021 r., na terenie 13. Dywizjonu Trałowców w Gdyni odbyła się uroczystość ostatniego opuszczenia bandery na tym okręcie. Przez wszystkie te lata okręt realizował zróżnicowane zadania wojny minowej pod biało-czerwoną banderą. Kilkukrotnie wchodził w skład Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej oraz Sił Odpowiedzi NATO reprezentując Polskę na arenie międzynarodowej.
Wielka przygoda dla ORP Czajka rozpoczęła się 19 września 1965 roku. Gdy w Stoczni Gdańskiej im. Komuny Paryskiej położono stępkę pod budowę ostatniego z serii 12-tu trałowców projektu 206F. Po upływie 14 miesięcy, w dniu 17 grudnia 1966 r. odbyła się uroczystość wodowania okrętu. Matką chrzestną została Pani Kazimiera Prządak.
W dniu 17 czerwca 1967 r. podniesiono na okręcie biało-czerwoną banderę. Pierwszym dowódcą został kpt. mar. Leopold Balas. Początkowe lata służby okrętu to realizacja szkolenia załóg, prezentacja bandery Marynarki Wojennej na morzu i w portach zagranicznych oraz w czasie wizyt, delegacji i wspólnych ćwiczeń międzynarodowych. W tamtym czasie brał udział w niemal wszystkich ważniejszych ćwiczeniach polskich okrętów oraz manewrach flot Układu Warszawskiego, uczestnicząc też często w unieszkodliwianiu niewybuchów, pozostałości z okresu II wojny światowej. W 1979 roku okręt zdobył miano najlepszego okrętu MW PRL. W kolejnych latach jednostka dołączyła do grupy okrętów obrony przeciwminowej, która oczyszczała z min rejon portu Świnoujście i trasy prowadzące w cieśniny duńskie.
Przełom XX i XXI wieku to okres gruntownej modernizacji okrętu. Z dawnej Czajki pozostał jedynie kadłub. Okręt został wyposażony w sprzęt i uzbrojenie spełniające wymagania zgodnie z nowymi zasadami i wymogami struktur NATO. 26 maja 2000 r. okręt ponownie wchodzi do linii jako niszczyciel min projektu 206FM, rozpoczynając drugi, ponad 20-letni okres służby pod biało-czerwoną banderą. Wielokrotnie brał udział w ćwiczeniach międzynarodowych w tym: Strong Resolve, Blue Game i Open Spirit, gdzie celem było rozminowywanie akwenów wodnych z min pozostałych po I i II Wojnie Światowej. W 2003 roku, okręt po raz pierwszy obecny był w stałym zespole obrony przeciwminowej NATO MCMFN. Obecność ta była ponawiana w roku 2004, 2007 i 2013.
W styczniu 2013 roku okręt wszedł w skład morskiego komponentu Sił Odpowiedzi NATO i przez kolejne 4 miesiące okręt pływał pod banderą NATO w składzie Stałego Zespołu Obrony Przeciwminowej NATO SNMCMG1, dowodzonego przez byłego dowódcę ORP Czajka kmdr por. Piotra Sikorę.
ORP Czajka jest to ostatnia z trzech jednostek proj. 206FM, które zostały wycofane ze służby w Marynarce Wojennej na przestrzeni ostatnich lat. Zgodnie z Planem Modernizacji Technicznej okręty te mają zostać zastąpione serią trzech nowoczesnych niszczycieli min proj. Kormoran II, budowanymi aktualnie dla Marynarki Wojennej. Pierwszy z serii ORP Kormoran wszedł do służby 28 listopada 2017 roku.
Przez ponad 54 lata okrętem dowodziło 24 oficerów. Ostatnim dowódca był kpt. mar. Wojciech Zaleski. Intensywnie eksploatowana jednostka przez całą swoją służbę wchodziła w skład 13. Dywizjonu Trałowców.
Źródło: 8. FOW
Powiązane wpisy
-
US Navy wybiera okręty desantowe od Damena?
Ogłoszona 5 grudnia decyzja sekretarza marynarki Stanów Zjednoczonych przesądziła o kierunku dalszych prac nad nowymi okrętami desantowymi średniej wielkości. W postępowaniu dotyczącym programu LSM, US Navy wskazała jako zwycięzcę europejski koncern Damen, którego propozycja najlepiej odpowiadała przyjętym założeniom operacyjnym i harmonogramowym.
W artykule
Projekt LST-100 w programie LSM US Navy
Podstawą oferty niderlandzkiej grupy stał się projekt LST-100, który zostanie zaadaptowany na potrzeby amerykańskiej floty. Zgodnie z deklaracjami strony wojskowej, pierwsze prace stoczniowe mogłyby ruszyć w 2026 roku, co przy zachowaniu zakładanego tempa realizacji umożliwiłoby przekazanie pierwszej jednostki do służby w 2029 roku. Skala programu zakłada pozyskanie docelowo około 35 okrętów, przeznaczonych zarówno dla US Navy, jak i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Istotnym elementem amerykańskiego podejścia do programu jest ograniczenie ingerencji w bazową dokumentację techniczną. Zamiast daleko idących modyfikacji przewidziano jedynie dostosowanie projektu do obowiązujących standardów US Navy, wymagań dotyczących wyposażenia oraz integracji z systemami wykorzystywanymi przez lotnictwo morskie i USMC. Takie podejście ma pozwolić na skrócenie cyklu projektowego i zmniejszenie ryzyka opóźnień.
Rola okrętów LSM w działaniach USMC
Równolegle z ogłoszeniem wyboru programu zawarto porozumienie dotyczące nabycia praw do dokumentacji technicznej LST-100, których wartość określono na 3,3 mln USD. Rozwiązanie to daje stronie amerykańskiej pełną swobodę w zakresie wyboru stoczni realizujących kolejne etapy programu – od budowy seryjnej, przez wsparcie eksploatacji, po przyszłe modernizacje. Zgodnie z zapowiedziami w realizację programu ma zostać włączona możliwie szeroka grupa zakładów stoczniowych.
Nowe okręty desantowe typu LSM (Landing Ship Medium) mają odegrać kluczową rolę w działaniach USMC na wodach Oceanu Spokojnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie pododdziałów pomiędzy rozproszonymi punktami operacyjnymi. W założeniu będą one uzupełniać potencjał dużych okrętów desantowych-doków, zapewniając większą elastyczność działania w środowisku nasyconym środkami rażenia przeciwnika.
