Polska delegacja z wizytą w Hiszpanii. Program Orka nabiera tempa

21 lipca, na zaproszenie hiszpańskiego Ministerstwa Obrony Narodowej oraz zarządu stoczni Navantia, delegacja przedstawicieli polskiego rządu i Marynarki Wojennej RP odbyła wizytę roboczą w Hiszpanii. Celem spotkania było zapoznanie się z ofertą hiszpańskiego przemysłu stoczniowego, w tym z rozwiązaniami proponowanymi w ramach programu Orka.
W artykule
Końcówka wyścigu o Orkę. Polska delegacja wizytuje Navantię
Wizyta w stoczni Navantia stanowiła okazję do rozmów na temat potencjalnej współpracy przemysłowej, możliwości transferu technologii oraz udziału polskich stoczni w realizacji przyszłego kontraktu. Spotkanie wpisuje się w trwający proces analizy ofert w programie Orka – strategicznym przedsięwzięciu, którego celem jest odbudowa zdolności podwodnych Marynarki Wojennej RP.
Navantia deklaruje gotowość do długofalowej współpracy z polską Marynarką Wojenną również na etapie eksploatacji przyszłych jednostek.
Wspólnie z hiszpańską Marynarką Wojenną opracowaliśmy skuteczny model wsparcia eksploatacyjnego, który zapewnia wysoką sprawność okrętów podwodnych przez cały ich cykl życia. Chcemy wdrożyć ten system także w Polsce, dostosowując go do realnych potrzeb Marynarki Wojennej RP.
Alfonso Valea, dyrektor handlowy Navantia
Hiszpański producent zapewnia, że jej oferta nie kończy się na dostawie gotowych jednostek. Firma ma wieloletnie doświadczenie w transferze technologii i budowie ekosystemu przemysłowego, który umożliwia lokalną obsługę, serwis i rozwój zdolności eksploatacyjnych okrętów podwodnych.
Deklarowana jest również gotowość do długoterminowej współpracy z polskim przemysłem i Marynarką Wojenną, w celu realnego zwiększenia narodowych kompetencji w zakresie utrzymania, modernizacji i wsparcia operacyjnego jednostek.
Czytaj więcej: Navantia i Dzień Przemysłu w Gdyni: współpraca dla przemysłu okrętowego
Delegacji przewodniczył sekretarz stanu w MON Paweł Bejda. Jak podkreślił wiceminister, każda z analizowanych propozycji musi spełniać rygorystyczne kryteria – nie tylko pod względem parametrów operacyjnych i terminu dostawy, ale także warunków finansowych, udziału polskich firm i długofalowej współpracy technologicznej.

Równie istotne są wymagania samej Marynarki Wojennej – to oficerowie, podoficerowie i marynarze najlepiej wiedzą, jakie zdolności powinien zapewniać przyszły okręt podwodny w służbie MW RP.
Tym samym zakończył się „Tour de Orka” – seria wizyt polskich przedstawicieli u wszystkich oferentów, którzy zaprosili stronę polską do zapoznania się z własnymi rozwiązaniami i potencjałem produkcyjnym. Teraz nadchodzi moment, w którym trzeba będzie przejść od fazy rozmów do decyzji.
Nie tylko zakup, ale decyzja o kierunku rozwoju. Przemysł stoczniowy czeka na sygnał
W tym przetargu nie chodzi już tylko o najlepszy okręt – chodzi o to, czy Polska będzie tylko klientem, czy również współgospodarzem nowego etapu rozwoju przemysłu okrętowego, który w ostatnich latach wyraźnie wychodzi z roli podwykonawcy.

Czytaj też: Potencjał bojowy okrętów typu S-80 w programie Orka [WYWIAD]
Budowa fregat Miecznik w PGZ Stoczni Wojennej i nowoczesnych okrętów bojowych, takich jak niszczyciele min Kormoran II w gdańskiej Remontowej Shipbuilding, pokazuje, że polskie stocznie nie są już tylko wykonawcami cudzych pomysłów. Dziś bierzemy realny udział w projektowaniu i budowie nowoczesnych okrętów – współtworzymy je od podstaw, integrujemy systemy i ponosimy odpowiedzialność za efekt końcowy.

To wyraźny sygnał, że polski przemysł okrętowy wychodzi z cienia i ma szansę odzyskać należne mu miejsce w systemie bezpieczeństwa państwa.
Wybór oferenta w programie Orka to decyzja, która będzie miała konsekwencje na dekady – nie tylko dla Marynarki Wojennej, ale i dla całej gospodarki morskiej. To moment, który pokaże, czy państwo polskie konsekwentnie wspiera własny potencjał przemysłowy, czy zatrzyma się w połowie drogi.
Autor: Mariusz Dasiewicz

-
Montaż modułu na przyszłym atomowym USS John F. Kennedy

W stoczni Newport News Shipbuilding, należącej do koncernu Huntington Ingalls Industries, 9 grudnia przeprowadzono kolejny istotny etap budowy lotniskowca o napędzie jądrowym USS John F. Kennedy (CVN 79) typu Gerald R. Ford.
W artykule
Precyzyjne scalanie modułów na przyszłym USS John F. Kennedy
Widoczne na zdjęciu prace realizowane są już po zakończeniu zasadniczego formowania struktury kadłuba i prowadzone są z wykorzystaniem metody modułowej, od lat stosowanej w stoczni Newport News Shipbuilding. Duże sekcje konstrukcyjne powstają równolegle, a następnie są transportowane do suchego doku, gdzie następuje ich precyzyjne ustawienie i trwałe połączenie z wcześniej zmontowanymi fragmentami okrętu.
Przejście do etapu wyposażania kadłuba
Osadzenie górnej części dziobu sprawia, że sylwetka lotniskowca coraz wyraźniej odpowiada docelowemu kształtowi jednostki. Jednocześnie prace stoczniowe przechodzą do etapu zbrojenia okrętu, rozumianego w stoczniowej praktyce jako wyposażanie kadłuba. Obejmuje ono położenie rurociągów, montaż torów kablowych i kanałów wentylacyjnych, układanie kabli oraz wykonywanie kolejnych prac wyposażeniowych.
Montaż górnego modułu dziobowego należy do najbardziej czytelnych momentów budowy lotniskowca, wyraźnie zmieniających jego sylwetkę i potwierdzających postęp prac stoczniowym. Przyszły USS John F. Kennedy (CVN 79) jest drugą jednostką nowej generacji amerykańskich atomowych lotniskowców typu Gerald R. Ford, a Newport News Shipbuilding pozostaje jedyną stocznią w Stanach Zjednoczonych zdolną do realizacji tak złożonych programów okrętowych.











