Tatuaże a obronność USA

Government Accountability Office (GAO – odpowiednik polskiego NIK i KIO) przedstawiła raport na temat polityki dotyczącej tatuaży w siłach zbrojnych USA i jej wpływu na zdolności tychże do realizacji zadań.
GAO przeprowadziło to badanie, gdyż „Ustawa o autoryzacji obrony narodowej na rok fiskalny 2022” zawiera przepis, zgodnie z którym GAO ma dokonać przeglądu polityki sił zbrojnych w zakresie tatuażu. GAO zbadał, w jakim stopniu:
- przepisy dotyczące tatuaży wpływają na potencjalnych i obecnych członków sił zbrojnych;
- siły zbrojne oceniają wszelkie skutki swoich regulacji dotyczących tatuaży na rekrutację i zatrzymanie swojego personelu;
- siły zbrojne wypracowały metody usuwania niedozwolonych tatuaży.
Komisja Kongresu ds. Służb Zbrojnych i służby wojskowe przyznały się do wyzwań w rekrutacji w ostatnich latach związanych z szeregiem czynników społecznych i ekonomicznych. Rozpowszechnienie tatuażu wśród amerykańskiej młodzieży wzrosło, a Kongres wyraził zainteresowanie wpływem polityki sił zbrojnych w zakresie tatuażu na rekrutację i utrzymanie gotowości bojowej sił zbrojnych.

GAO skontrolował Armię, Korpus Piechoty Morskiej, Marynarkę Wojenną, Siły Powietrzne i Siły Kosmiczne w ramach Departamentu Obrony (DoD) oraz Straż Przybrzeżną w ramach Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (DHS). GAO przeanalizowało ich politykę dotyczącą tatuaży w odniesieniu do potencjalnych rekrutów i obecnych członków służby, w tym szeregowych, podoficerów i oficerów.
GAO zaleca, aby każdy z sześciu rodzajów sił zbrojnych zaktualizował swoją politykę dotyczącą tatuaży, aby zapewnić, że wyraźnie dokumentuje, czy odstępstwa od obowiązujących norm są dostępne dla rekrutów i żołnierzy oraz czy zapewnia się jasne wytyczne dotyczące kwalifikujących się tatuaży i wymagań dotyczących ubiegania się o dopuszczenie istniejących tatuaży w ramach dopuszczalnych wyjątków. Rekomendacje GAO zostały zaakceptowane przez DoD i DHS.
Polityka sił zbrojnych w zakresie zezwoleń i ograniczeń dotyczących tatuaży koncentruje się na treści, wielkości i lokalizacji dopuszczalnych tatuaży. Chociaż w siłach zbrojnych obowiązują zakazy dotyczące treści tatuaży, polityka ta ewoluowała i stała się mniej restrykcyjna w odniesieniu do rozmiaru i lokalizacji. Obecne zasady dopuszczają tatuaże niemal w każdym miejscu na ciele, z wyjątkiem głowy i twarzy.
Dane dotyczące rekrutacji i utrzymania w służbie członków sił zbrojnych nie obejmują danych dotyczących tatuaży ani innych informacji, które pozwoliłyby ocenić, czy polityka dotycząca tatuaży ma bezpośredni wpływ na rekrutację i utrzymanie w służbie. Aktualizacja polityki dotyczącej tatuaży opiera się na ogólnych dyskusjach i ograniczonej ocenie informacji związanych z tatuażami, takich jak badania dotyczące rozpowszechnienia tatuaży wśród młodzieży.

Większość sił zbrojnych dopuszcza zwolnienia (tj. wyjątki) dla rekrutów i członków służby w przypadku niektórych niedozwolonych tatuaży, zwykle związanych z ich wielkością lub lokalizacją. Chociaż każdy z RSZ zezwala na odstąpienie od pewnych ograniczeń dotyczących tatuaży dla rekrutów, to przepisy wewnętrzne nie zawsze dostarczają jasnych wskazówek na temat wymagań dotyczących tych odstąpień. Ponadto każdy z RSZ, z wyjątkiem marynarki wojennej, dopuszcza odstąpienie od niektórych ograniczeń dotyczących tatuaży dla członków służby, ale ich odpowiednie regulacje na ogół nie dokumentują jasno tej możliwości.
Jasne wytyczne dotyczące możliwości zwolnień z obowiązku nienoszenia niedozwolonych tatuaży dostarczyłyby spójnych informacji na temat wymogów dotyczących wniosków o zwolnienie z obowiązku noszenia tatuażu oraz warunków jego zatwierdzenia. Mogłoby to wyjaśnić, czy powszechność tatuażu ma wpływ na przyszłą lub dalszą służbę wojskową.
Pozornie mało poważny problem tatuaży w armii USA pokazuje jak złożonym organizmem są obecnie siły zbrojne i z jakimi aspektami wpływającymi na rekrutacje i służbę żołnierzy (szczególnie kontraktowych i ochotników) należy się liczyć, chcąc utrzymać odpowiednio liczną armię. Pokazuje to też jak szczegółowo analizowane przez organy państwa są wszelkie aspekty działalności sił zbrojnych.
Autor: TDW

-
US Navy wybiera okręty desantowe od Damena?

Ogłoszona 5 grudnia decyzja sekretarza marynarki Stanów Zjednoczonych przesądziła o kierunku dalszych prac nad nowymi okrętami desantowymi średniej wielkości. W postępowaniu dotyczącym programu LSM, US Navy wskazała jako zwycięzcę europejski koncern Damen, którego propozycja najlepiej odpowiadała przyjętym założeniom operacyjnym i harmonogramowym.
W artykule
Projekt LST-100 w programie LSM US Navy
Podstawą oferty niderlandzkiej grupy stał się projekt LST-100, który zostanie zaadaptowany na potrzeby amerykańskiej floty. Zgodnie z deklaracjami strony wojskowej, pierwsze prace stoczniowe mogłyby ruszyć w 2026 roku, co przy zachowaniu zakładanego tempa realizacji umożliwiłoby przekazanie pierwszej jednostki do służby w 2029 roku. Skala programu zakłada pozyskanie docelowo około 35 okrętów, przeznaczonych zarówno dla US Navy, jak i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Istotnym elementem amerykańskiego podejścia do programu jest ograniczenie ingerencji w bazową dokumentację techniczną. Zamiast daleko idących modyfikacji przewidziano jedynie dostosowanie projektu do obowiązujących standardów US Navy, wymagań dotyczących wyposażenia oraz integracji z systemami wykorzystywanymi przez lotnictwo morskie i USMC. Takie podejście ma pozwolić na skrócenie cyklu projektowego i zmniejszenie ryzyka opóźnień.
Rola okrętów LSM w działaniach USMC
Równolegle z ogłoszeniem wyboru programu zawarto porozumienie dotyczące nabycia praw do dokumentacji technicznej LST-100, których wartość określono na 3,3 mln USD. Rozwiązanie to daje stronie amerykańskiej pełną swobodę w zakresie wyboru stoczni realizujących kolejne etapy programu – od budowy seryjnej, przez wsparcie eksploatacji, po przyszłe modernizacje. Zgodnie z zapowiedziami w realizację programu ma zostać włączona możliwie szeroka grupa zakładów stoczniowych.
Nowe okręty desantowe typu LSM (Landing Ship Medium) mają odegrać kluczową rolę w działaniach USMC na wodach Oceanu Spokojnego, umożliwiając szybkie przemieszczanie pododdziałów pomiędzy rozproszonymi punktami operacyjnymi. W założeniu będą one uzupełniać potencjał dużych okrętów desantowych-doków, zapewniając większą elastyczność działania w środowisku nasyconym środkami rażenia przeciwnika.











