Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Enea miała wstępnie 50 mln zł zysku netto w III kw. 2022 r.
Enea miała 456 mln zł zysku EBITDA i 50 mln zł zysku netto przypadającego akcjonariuszom jednostki dominującej, przy 8 021 mln zł skonsolidowanych przychodów ze sprzedaży w III kw. 2022 r., podała spółka, prezentując wstępne dane.
Spółka podała też, że zysk przed opodatkowaniem wyniósł 45 mln zł, zysk netto ogółem 45 mln zł, a capex: 634 mln zł.
Wynik EBITDA w poszczególnych obszarach działalności był następujący: Wydobycie: 70 mln zł, Wytwarzanie: -391 mln zł, Dystrybucja: 348 mln zł, Obrót: 327 mln zł.
Wybrane dane operacyjne:
– Produkcja węgla netto: 1,6 mln ton,
– Całkowite wytwarzanie energii elektrycznej netto: 6,9 TWh,
– Sprzedaż usług dystrybucji odbiorcom końcowym: 5,1 TWh,
– Sprzedaż energii elektrycznej i paliwa gazowego odbiorcom detalicznym: 5,7 TWh.
W okresie I-III kw. przychody ze sprzedaży oraz inne dochody to 22 732 mln zł, EBITDA: 2 295 mln zł, zysk netto przypadający na akcjonariuszy jednostki dominującej: 789 mln zł.
Wynik EBITDA osiągnięty przez GK Enea w okresie I-III kwartał 2022 roku jest pochodną m.in. następujących czynników (w porównaniu do okresu I-III kwartał 2021 roku): w Obszarze Wydobycie wyższy wynik EBITDA wynika głównie ze zwiększonej sprzedaży węgla (spowodowanej wyższą ceną sprzedaży węgla kamiennego, przy niższym wolumenie sprzedaży), częściowo skompensowanej wzrostem kosztów działalności operacyjnej.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/polenergia-miala-wstepnie-113-mln-zl-skorygowanej-straty-netto-w-iii-kw-2022-r/
W Obszarze Wytwarzanie niższy wynik EBITDA wynika głównie ze spadku wyniku w Segmencie Elektrowni Systemowych (utworzenie rezerw na umowy rodzące obciążenia oraz spadek marży na Rynku Bilansującym, przy jednoczesnym wzroście marży na wytwarzaniu i marży na obrocie) oraz spadku wyniku w Segmencie OZE (utworzenie rezerw na umowy rodzące obciążenia oraz wzrost kosztów zużycia biomasy). W Segmencie Ciepło odnotowano wzrost wyniku EBITDA głównie na skutek wzrostu marży jednostkowej.
W Obszarze Dystrybucja spadek wyniku EBITDA jest efektem wyższego poziomu kosztów operacyjnych, przy jednocześnie wyższym poziomie zrealizowanej marży z działalności koncesjonowanej oraz wyższym wyniku na pozostałej działalności operacyjnej.
W Obszarze Obrót wzrost wyniku EBITDA spowodowany jest wyższym poziomem zrealizowanej marży na rynku detalicznym i wyższym wynikiem z tytułu aktualizacji wyceny kontraktów CO2. Jednocześnie, odnotowano wzrost kosztów rezerw z tytułu roszczeń wypowiedzianych umów dotyczących Praw majątkowych dla OZE oraz wzrost rezerw dotyczących umów rodzących obciążenia” – czytamy w komunikacie.
Jednostkowy zysk netto w I-III kw. sięgnął 1 204 mln zł.
Ostateczne wyniki zostaną przedstawione w raporcie okresowym GK Enea za III kw. 2022 roku, którego publikację zaplanowano na 23 listopada 2023 roku.
Źródło: ISBnews
Powiązane wpisy
Ostatnia fregata typu Mogami zwodowana
22 grudnia w stoczni Mitsubishi Heavy Industries w Nagasaki odbyło się wodowanie przyszłej fregaty Yoshi (FFM 12). Jednostka ta domyka pierwszą serię fregat typu Mogami budowanych dla Japońskich Morskich Sił Samoobrony. Tym samym program 30FFM w swojej pierwotnej konfiguracji osiągnął zakładany finał produkcyjny.
W artykule
Geneza programu 30FFM
Program fregat typu Mogami został uruchomiony w drugiej połowie minionej dekady jako odpowiedź na potrzebę szybkiej wymiany starzejących się niszczycieli eskortowych starszej generacji. Założeniem była budowa nowoczesnych okrętów nawodnych zdolnych do realizacji szerokiego spektrum zadań przy jednoczesnym skróceniu cyklu projektowo-produkcyjnego. W praktyce oznaczało to postawienie na wysoką automatyzację, ograniczenie liczebności załogi oraz standaryzację rozwiązań konstrukcyjnych.
Stępkę prototypowej fregaty Mogami (FFM 1) położono sześć lat temu. Od tego momentu program realizowany był w tempie rzadko spotykanym w segmencie dużych okrętów bojowych. Osiem jednostek znajduje się już w służbie, natomiast Yoshi zamyka dwunastookrętową serię przewidzianą w pierwotnym planie.
Fregata Yoshi – ostatnia z pierwszej serii
Przyszła fregata Yoshi (FFM 12) została zamówiona w lutym 2024 r., a jej wejście do służby planowane jest na początek 2027 r. Nazwa okrętu nawiązuje do rzeki w prefekturze Okayama i po raz pierwszy pojawia się w historii japońskich okrętów wojennych. Jednostka formalnie kończy realizację pierwszej transzy programu 30FFM, który pierwotnie zakładał budowę 22 fregat, lecz został zredukowany do 12.
Kontynuacja w wariancie zmodernizowanym
Zakończenie budowy Yoshi nie oznacza końca samego programu. Japonia planuje dalszą produkcję fregat w wariancie zmodernizowanym, w którym szczególny nacisk położono na rozwój zdolności w zakresie poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych. Ma to bezpośredni związek z sytuacją bezpieczeństwa w regionie, gdzie aktywność flot państw dysponujących rozbudowanymi siłami podwodnymi pozostaje jednym z kluczowych czynników planistycznych.
Mogami jako projekt eksportowy
Zmodernizowana wersja fregaty typu Mogami została również wybrana jako punkt wyjścia do opracowania nowych okrętów dla Royal Australian Navy. W ramach programu SEA 3000 Australia planuje pozyskanie do 11 okrętów klasy fregata, które mają zastąpić eksploatowane obecnie jednostki typu Anzac. Japońska oferta oparta na Mogami pokonała konkurencyjny projekt MEKO A200, co otworzyło kolejny etap rozmów między Canberrą a Tokio.
Departament Obrony Australii zakłada zawarcie wiążących umów handlowych w 2026 r., obejmujących zarówno współpracę przemysłową, jak i kwestie rządowe. Dla Japonii oznacza to pierwszy tak znaczący sukces eksportowy w segmencie okrętów wojennych klasy fregata.
Symboliczne domknięcie etapu
Wodowanie Yoshi ma wymiar wykraczający poza rutynowe wydarzenie stoczniowe. To wyraźny sygnał, że Japonia nie tylko odzyskała zdolność do seryjnej budowy nowoczesnych fregat w krótkim czasie, lecz także przygotowała grunt pod dalszy rozwój konstrukcji oraz jej umiędzynarodowienie. Program 30FFM osiągnął etap, na którym doświadczenia z budowy i eksploatacji pierwszej serii zaczynają realnie kształtować dalszy kierunek rozwoju tego programu w marynarce Japonii oraz wyznaczać jego kierunek eksportowy.
