Enter your email address below and subscribe to our newsletter

Kłopoty Babcock na Wyspach

Brytyjska firma zbrojeniowa, Babcock International, jest w trakcie sporu z Ministerstwem Obrony Wielkiej Brytanii w sprawie kosztów za kontrakt na budowę fregat typu 31 dla Royal Navy. Strony nie są w stanie dojść do porozumienia, kto powinien ponieść dodatkowe koszty związane z programem budowy.

Jest to istotna kwestia, ponieważ projekt fregat typu 31 ma kluczowe znaczenie dla zdolności obronnych Wielkiej Brytanii, gdzie koszty projektu są i tak już bardzo wysokie.

Nieporozumienie wynika z nieprzewidzianych zmian makroekonomicznych, które spowodowały wyższe rzeczywiste i prognozowane wydatki na program. Babcock International zapewnił sobie kontrakt na dostarczenie pięciu fregat dla Royal Navy o średnim koszcie produkcji 250 milionów funtów za okręt.

Program pozostaje zgodnie z harmonogramem, pomimo wprowadzonych ograniczeń związanych z pandemią COVID-19. Zakończenie projektu przewidziane jest na rok 2028. Planowane zakończenie budowy pierwszej fregaty z serii – HMS Venturer – to grudzień 2023 roku. W styczniu b.r. rozpoczęto budowę drugiego okrętu z tej serii – HMS Active.

Niestety, nieprzewidziane zmiany makroekonomiczne doprowadziły do wzrostu kosztów, a Babcock nie osiągnął porozumienia z klientem w sprawie odpowiedzialności za dodatkowe koszty programu. 

Według otrzymanego dokumentu, Babcock zanotował ponad 600 milionów funtów przychodu, ale nie odnotował zysku na tym programie. Babcock wraz z brytyjskim ministerstwem obrony prowadzą dialog na temat pozycji kontraktowej w ciągu całego roku podatkowego-23 dotyczącego dodatkowych prognozowanych kosztów wynikających z istotnych zmian makroekonomicznych, które nie były przewidziane w momencie rozpoczęcia kontraktu. 

Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/pierwsza-wizyta-snmg1-w-helsinkach/

Nie udało się osiągnąć porozumienia co do odpowiedzialności za dodatkowe koszty, więc rozpoczął się proces rozstrzygania sporów (DRP) w ramach umowy. Jeśli sytuacja kontraktowa pozostanie nierozstrzygnięta, brak odzyskania dodatkowych kosztów będzie musiał znaleźć odzwierciedlenie w wynikach Grupy na koniec roku podatkowego-23.

Bez odzyskania dodatkowych kosztów umowa przyniosłaby straty. W takim przypadku, według wstępnej oceny, konieczne byłoby utworzenie jednorazowej rezerwy w wysokości 50-100 mln GBP na okres obowiązywania umowy. Pomimo tego sporu, Babcock kontynuuje prowadzenie aktywnych rozmów z wieloma potencjalnymi klientami w sprawie Arrowhead 140 – projektu, na którym opiera się budowa fregat typu 31.

W kontekście sporu między Babcock International a Ministerstwem Obrony Wielkiej Brytanii dotyczącego kosztów budowy fregat typu 31 dla Royal Navy, warto zastanowić się nad potencjalnymi problemami, jakie mogą pojawić się bądź już się pojawiają w realizacji projektu budowy fregat Miecznik w Polsce. Wraz z rosnącą inflacją i kosztami pracy, utrzymanie odpowiedniej marży może stanowić duże wyzwanie wyzwanie.

Czytaj też: https://portalstoczniowy.pl/fregata-hms-montrose-zostaje-wycofana-ze-sluzby/

Sytuacja ta może wpłynąć na opóźnienie uruchomienia programu Miecznik, którego oficjalna data została kilka razy przesunięta przez Agencję Uzbrojenia. Zwiększenie kosztów za materiały które będą niezbędne do budowy fregat w polskich stoczniach, wysoka inflacja w kraju oraz konieczność wyłożenia dodatkowych funduszy mogą wpłynąć na opóźnienie prac i niepewność co do terminów ich rozpoczęcia.

W takim scenariuszu, podobnie jak w przypadku sporu w Wielkiej Brytanii, brak zwrotu dodatkowych kosztów dla Babcock International mógłby przynieść kolejne straty i wymagać utworzenia dodatkowej rezerwy finansowej.

Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że modernizacja marynarki wojennej jest jednym z priorytetów w ramach programu modernizacji Sił Zbrojnych Polski. Koszt całego programu Miecznik szacowany jest na około 14 miliardów złotych. 

Obyśmy nie doczekali sytuacji, w której modernizacja marynarki wojennej zostanie zatrzymana z braku 2-4 mld złotych.

Autor: MD

https://portalstoczniowy.pl/category/marynarka-bezpieczenstwo/
Udostępnij ten wpis

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

  • Program Orka: Koreański pakiet a realna niezależność technologiczna Polski

    Program Orka: Koreański pakiet a realna niezależność technologiczna Polski

    Ważnym elementem programu pozyskania okrętów podwodnych pozostaje jasne określenie zasad kontroli nad wrażliwymi komponentami – zarówno tymi, które mają być w pełni zlokalizowane w kraju, jak i tych objętych ograniczeniami eksportowymi. 

    MRO w Polsce jako warunek suwerenności programu Orka

    To umożliwi zbudowanie bezpiecznego i autonomicznego systemu utrzymania nowych jednostek. Hanwha Ocean złożyła ofertę pozwalającą osiągnąć ten cel: utrzymywanie MRO na polskiej ziemi, brak zależności od zewnętrznych podmiotów i terminy remontów zgodnie z potrzebą MW, a przede wszystkim – suwerenną kontrolę nad gotowością bojową jednostek podwodnych.

    Czytaj więcej: Propozycja Hanwha Ocean w ramach programu Orka

    Wybór koreańskiego pakietu to inwestycja w polską niezależność technologiczną i przemysłową. Zapisy kontraktowe w programie ORKA muszą zabezpieczyć Polsce   kontrolę i stały dostęp do technologii. Dla osiągnięcia rzeczywistej niezależności najważniejsze jest, by baza do obsługi i serwisu (MRO) była zlokalizowana w Polsce i pod kontrolą Sił Zbrojnych RP.

    Pełna lokalizacja zdolności MRO w Polsce oraz utrzymanie bazy serwisowej pod bezpośrednim nadzorem Sił Zbrojnych to kluczowe warunki, które muszą znaleźć odzwierciedlenie w kontrakcie – bez nich suwerenność eksploatacyjna nowych okrętów byłaby jedynie pozorna.

    Seong-Woo Park, wiceprezes Hanwha Ocean odpowiedzialny za program Orka

    Zmniejszone ryzyko operacyjne

    Kluczowym elementem koreańskiej propozycji w programie Orka jest transfer technologii. Oferta Hanwha Ocean obejmuje przekazanie wiedzy niezbędnej do eksploatacji, napraw, remontów i rozwoju krajowych zdolności projektowych i przemysłowych. Dzięki temu Polska zyskuje realną szansę budowy własnych kompetencji w zakresie konstrukcji i utrzymania okrętów podwodnych, co jest bezpośrednim krokiem w stronę niezależności technologicznej. 

    Konieczne są twarde gwarancje transferu know-how, obejmujące licencje, dokumentację źródłową, szkolenia i precyzyjnie określone harmonogramy wsparcia, aby zapewnić realne przejęcie kompetencji przez polskie podmioty.

    Seong-Woo Park

    Koreańska propozycja to pakiet kompleksowy: nowoczesne jednostki (KSS-III Batch 2) plus pełne wsparcie serwisowe, logistyczne i szkoleniowe oraz propozycje finansowania wspieranego przez rząd Korei. To podejście obniża całkowity koszt posiadania (TCO) i ryzyko operacyjne dla Polski i w praktyce gwarantuje ciągłość eksploatacji i natychmiastowe wsparcie serwisowe. Koreańskie zakłady mają doświadczenie w seryjnej produkcji okrętów i w szybkim wdrażaniu programów – to przewaga przy realizacji kalendarzy wymaganych przez MON. Dodatkowo możliwość przekazania do użycia starszej, ale wciąż sprawnej jednostki z koreańskiej floty jako rozwiązania przejściowego pozwala skrócić czas, w którym Polska uzyska realne zdolności bojowe, dzięki czemu minimalizujemy lukę zdolnościową w okresie przejściowym. 

    Czytaj też: Jang Yeong-sil otwiera nowy etap w koreańskim programie okrętów podwodnych

    Oferta Korei zawiera mechanizmy współpracy z polskimi firmami i uczelniami – w tym z Politechniką Gdańską, co sprzyja tworzeniu lokalnego łańcucha wartości: dostaw podzespołów, usług inżynierskich, programów badawczo-rozwojowych oraz kształcenia kadr. Wsparcie finansowe w postaci 100 mln dolarów i jeszcze więcej dodatkowo ułatwi wdrożenie – to nie tylko korzyść militarna, ale też gospodarcza: rozwój stoczni, dostawców technologii, integratorów systemów i ośrodków badawczych. W praktyce transfer technologii może stać się impulsem do długofalowej modernizacji polskiego przemysłu morskiego oraz jego powrotu do czasów świetności. 

    Hanwha deklaruje, że transfer technologii obejmuje ustanowienie pełnych zdolności MRO w kraju partnera, w tym szkolenia stoczni i personelu technicznego. Utrzymywanie MRO na polskiej ziemi oznacza: brak zależności od zewnętrznych terminów remontów i doraźnych napraw, suwerenną kontrolę nad gotowością bojową oraz ochronę wrażliwych technologii i procedur obsługowych. To punkt decydujący przy ocenie oferty — i jeden z głównych argumentów przemawiających za wyborem pakietu koreańskiego. 

    Źródło: Hanwha Ocean