Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Rodzinny weekend z nauką i morskim klimatem w MCN w Szczecinie
Wrzesień w Szczecinie nie musi oznaczać końca wakacyjnych przygód. Już 14 września Morskie Centrum Nauki (MCN) im. prof. Jerzego Stelmacha zaprasza na swój pierwszy Piknik Naukowy – dzień pełen atrakcji, który łączyć będzie fascynującą naukę z morskim klimatem i rodzinną zabawą.
W artykule
Czy można zbudować ogromny model żaglowca, zajrzeć do wnętrza Układu Słonecznego, spotkać influencera naukowego i jednocześnie dać dzieciom szansę na spotkanie z Panem Kleksem? Takie atrakcje czekają na wszystkich w Szczecinie.
„Miasteczko naukowe” i nie tylko
Wydarzenie, zaplanowane na sobotę 14 września w godzinach 11:00–17:00, odbędzie się na terenie i wokół budynku Morskiego Centrum Nauki w Szczecinie. Organizatorzy zapowiadają ponad 25 stoisk wystawienniczych przygotowanych przez instytucje kultury, nauki i edukacji z całego regionu. Wśród nich znajdą się m.in. zespoły z Centrum Nauki, uniwersytetów, liceów, parków krajobrazowych i lokalnych instytucji edukacyjnych.
Na uczestników czeka nie tylko klasyczna ekspozycja – większość stanowisk zaprojektowano z myślą o aktywnym udziale odwiedzających: poprzez doświadczenia, eksperymenty, warsztaty i gry terenowe.
Sobotni program został podzielony tak, aby każdy – bez względu na wiek – znalazł coś dla siebie. Dzieci mogą liczyć na artystyczny spektakl „Laboratorium Pana Kleksa”, w którym chemia spotka się z bajką. Efekty z wykorzystaniem ciekłego azotu, tlenu czy polimerów zaskoczą nie tylko najmłodszych.
Kosmos w planetarium i spotkanie z naukowym influencerem
Osoby dorosłe i starsza młodzież zainteresują się wykładem „Układ Słoneczny. Przewodnik po najbliższej okolicy”, który odbędzie się w nowoczesnym Planetarium Wolszczana. Tuż po nim – quiz astronomiczny i seans filmu „Na skrzydłach marzeń”.
Gościem specjalnym pikniku będzie dr inż. Adam Mirek – popularyzator nauki, znany z energicznych i pełnych humoru wykładów, który zdobył popularność w mediach społecznościowych, przekraczając milion obserwujących. Tematem jego wystąpienia będą tajemnice ludzkiego snu, zakończone quizem z nagrodami.
Żaglowiec na tarasie i wieczorna obserwacja nieba
Ciekawą atrakcją będą także warsztaty modelarskie prowadzone przez specjalistów z firmy Aventura. W ich trakcie uczestnicy pomogą zbudować model żaglowca o imponujących wymiarach: 8 × 2,5 × 5 metrów. To doskonała okazja, by spróbować własnych sił w dziedzinie wymagającej precyzji i wyobraźni.
Wieczorem, jeśli pogoda dopisze, uczestnicy będą mogli zakończyć dzień wspólną nocną obserwacją nieba z tarasu widokowego MCN. W razie niepogody – seans przeniesie się do planetarium.
Bilety, partnerzy i garść praktycznych informacji
Większość atrakcji będzie dostępna bezpłatnie, jednak niektóre wydarzenia – takie jak spektakl, wykłady czy seanse w planetarium – będą wymagały biletu (część z nich już się wyprzedała). Bilety można nabywać przez stronę internetową Morskiego Centrum Nauki.
Partnerami wydarzenia są m.in. PKO Bank Polski oraz Unity Line. Patronat medialny objęły: GS24, MM Trendy, wszczecinie.pl oraz Radio Super FM.
Jeśli ktoś szuka pomysłu na rodzinny, weekendowy wypad – pierwszy Piknik Naukowy MCN może być strzałem w dziesiątkę. Połączenie nauki, zabawy, morskiego klimatu i gościnnej przestrzeni Szczecina sprawia, że wydarzenie może stać się stałym punktem wrześniowego kalendarza miasta. I nie tylko.
Program 1 Pikniku Naukowego Morskiego Centrum Nauki
14 września 2025 r. (niedziela), godz. 11:00–17:00
W trakcie całego dnia na gości czeka bogaty program wydarzeń – zarówno w przestrzeni otwartej wokół budynku, jak i wewnątrz Morskiego Centrum Nauki. Poniżej publikujemy szczegółowy harmonogram:
11:00
🔹 Uroczyste rozpoczęcie Pikniku Naukowego
11:00–17:00
🔹 Miasteczko naukowe wokół MCN – interaktywne stoiska edukacyjne i naukowe (wstęp wolny)
🔹 Gra terenowa „Morscy detektywi” na Wystawie Stałej (wymagany bilet na wystawę)
11:30–14:30
🔹 Rodzinne warsztaty modelarskie: budowa żaglowca na tarasie widokowym MCN
(wydarzenie biletowane – brak dostępnych miejsc)
12:00–13:00
🔹 Spektakl artystyczny dla dzieci „Laboratorium Pana Kleksa”
Audytorium pod gwiazdami (wstęp wolny)
14:00–15:00
🔹 Wykład popularnonaukowy w Planetarium:
„Układ Słoneczny. Przewodnik po najbliższej okolicy”
(wydarzenie biletowane – bilety dostępne na stronie MCN)
15:00–16:00
🔹 Spotkanie z dr inż. Adamem Mirkiem: wykład + quiz z nagrodami
(wydarzenie biletowane – brak dostępnych miejsc)
16:00–17:15
🔹 ASTROQUIZ z nagrodami oraz projekcja filmu „Na skrzydłach marzeń” w Planetarium
(wydarzenie biletowane – bilety dostępne na stronie MCN)
16:30–17:30
🔹 Wykład Unity Line: „Ekologiczny horyzont – nowoczesna przyszłość Unity Line”
(wstęp wolny)
18:00–19:30
🔹 Żaglonauci – spotkanie z kapitanem Wojciechem „Bolo” Maleiką
(wydarzenie biletowane – bilety dostępne na stronie MCN)
22:30
🔹 Nocna obserwacja nieba z tarasu widokowego MCN
(w przypadku braku pogody – pokaz w Planetarium)
Źródło: MCN
Powiązane wpisy
Korekta programu Constellation i zmiany w kierownictwie Fincantieri Marinette Marine
Amerykańska stocznia Fincantieri Marinette Marine powołała byłego sekretarza marynarki wojennej USA Kennetha J. Braithwaite’a na przewodniczącego rady dyrektorów. Decyzja zapadła w momencie głębokiej korekty programu fregat Constellation oraz zmiany kierunku działań US Navy w segmencie mniejszych nawodnych okrętów wojennych.
W artykule
Nowy przewodniczący rady dyrektorów
Zmiany personalne w kierownictwie stoczni otwierają nowy etap w jej funkcjonowaniu, zbieżny z próbą uporządkowania jednego z najbardziej problematycznych programów okrętowych ostatnich lat. Na czele rady dyrektorów Fincantieri Marinette Marine 19 grudnia stanął Kenneth J. Braithwaite, 77. sekretarz marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych oraz były ambasador USA w Norwegii. Jego doświadczenie obejmuje zarówno służbę w lotnictwie marynarki wojennej USA, jak i wieloletnią karierę dyplomatyczną.
Nominacja ma wzmocnić zaplecze decyzyjne stoczni należącej do włoskiego koncernu Fincantieri, jednego z największych graczy europejskiego przemysłu okrętowego, który od lat konsekwentnie buduje swoją pozycję na rynku amerykańskim. Zakłady w Marinette stanowią dziś kluczowy element tej strategii, łącząc europejski kapitał i know-how z realiami zamówień federalnych USA. W tym kontekście część komentatorów wskazuje, że powołanie byłego sekretarza marynarki może być również czytelnym sygnałem wysłanym w stronę decydentów w Waszyngtonie. Jak zauważył m.in. analityk morski prowadzący konto Virtual Bayonet, ruch ten można interpretować jako element starań Fincantieri Marinette Marine o utrzymanie i pozyskanie kolejnych zleceń dla US Navy po ograniczeniu programu Constellation.
Ograniczenie programu Constellation
25 listopada 2025 roku US Navy ogłosiła rezygnację z budowy czterech fregat typu Constellation jeszcze przed rozpoczęciem ich produkcji. Kontynuowane mają być wyłącznie dwie pierwsze jednostki: przyszłe USS Constellation (FFG-62) oraz USS Congress (FFG-63), budowane w zakładach stoczniowych w Marinette. Oficjalnie decyzję przedstawiono jako element szerszej korekty podejścia do rozwoju floty nawodnej, jednak jej przyczyny mają znacznie bardziej przyziemny charakter.
Harmonogram programu uległ bowiem poważnemu rozchwianiu, a przekazanie okrętu prototypowego, pełniącego rolę jednostki wiodącej dla całego typu, przesunięto na 2029 rok. Źródłem opóźnień nie były wyłącznie kwestie organizacyjne, lecz narastająca złożoność projektu. W toku prac fregata Constellation była sukcesywnie doposażana i modyfikowana w odpowiedzi na kolejne wymagania, co prowadziło do rozrostu instalacji okrętowych, wzrostu masy jednostki oraz konieczności ciągłego aktualizowania dokumentacji technicznej.
W efekcie program stopniowo odchodził od pierwotnego założenia budowy okrętu opartego na sprawdzonej konstrukcji, wchodząc w fazę projektu rozwijanego równolegle z produkcją. Taki model działania wymuszał korekty już w trakcie prac stoczniowych, spowalniał tempo budowy i potęgował ryzyko kolejnych poślizgów w realizacji harmonogramu.
W praktyce program Constellation stał się podręcznikowym przykładem tego, jak ambicje potrafią zdominować zdrowy rozsądek projektowy. Dążenie do maksymalnego nasycenia jednego okrętu nowymi zdolnościami doprowadziło do rozrostu konstrukcji, utraty kontroli nad masą oraz konieczności wprowadzania zmian już w trakcie budowy. Marynarka wojenna, zamiast szybko otrzymać nowy typ fregat, znalazła się w stanie permanentnego zarządzania kryzysem projektowym.
Raport Government Accountability Office z maja 2024 roku potwierdził problemy, które od dłuższego czasu były sygnalizowane w środowisku okrętowym. Rozpoczęcie budowy fregat typu Constellation nastąpiło przy niezamkniętym projekcie technicznym, co w naturalny sposób prowadziło do opóźnień i komplikacji w realizacji programu. W toku prac konieczne było wprowadzanie kolejnych zmian projektowych oraz dostosowań technicznych, już po rozpoczęciu budowy jednostek.
Program Constellation unaocznił tym samym, że nawet w przypadku największej marynarki wojennej świata prowadzenie budowy okrętu równolegle z dopracowywaniem projektu i rozszerzaniem zakresu wymagań technicznych generuje istotne ryzyka harmonogramowe i organizacyjne.
Decyzja o ograniczeniu serii i odejściu od dalszego rozwijania programu w dotychczasowej formie może być zatem postrzegana jako kosztowna, lecz konieczna korekta przyjętego wcześniej podejścia. US Navy sygnalizuje w ten sposób zwrot w stronę konstrukcji przewidywalnych w budowie, opartych na sprawdzonych rozwiązaniach oraz realnej kontroli terminów wprowadzania okrętów do służby.
Program FF(X) oparty na Legend – nowy kierunek US Navy
W miejsce programu fregat Constellation US Navy zapowiedziała uruchomienie nowej koncepcji oznaczonej jako FF(X). Nie oznacza to prostego przekształcenia kutrów typu Legend w okręty bojowe, lecz wykorzystanie sprawdzonej, seryjnie budowanej platformy jako punktu wyjścia do opracowania nowych nawodnych jednostek bojowych.
Podstawą rozważań pozostaje konstrukcja National Security Cutter, opracowana pierwotnie dla US Coast Guard przez Huntington Ingalls Industries. Projekt ten, zweryfikowany w wieloletniej eksploatacji, ma stanowić fundament dla jednostek FF(X), które od początku projektowane będą z myślą o wymaganiach marynarki wojennej, a nie jako bezpośrednia adaptacja istniejących kutrów.
Nowa ścieżka rozwoju ma umożliwić szybsze osiągnięcie gotowości bojowej poprzez ograniczenie ryzyka technicznego wynikającego z rozwoju projektu. Zgodnie z deklaracjami, wodowanie pierwszego kadłuba planowane jest na 2028 rok w ramach inicjatywy określanej jako „Golden Fleet”. W komunikatach marynarki akcentowano przede wszystkim stabilizację harmonogramu oraz większą przewidywalność procesu budowy, co pozostaje w wyraźnym kontraście do doświadczeń wyniesionych z programu Constellation.
Skutki dla stoczni i przemysłu w USA
Fincantieri podkreśla, że osiągnięte porozumienie z marynarką wojenną USA zapewni stabilność zatrudnienia oraz ciągłość funkcjonowania trzech zakładów stoczniowych w stanie Wisconsin. Marynarka ma pokryć skutki ekonomiczne wynikające z decyzji kontraktowych dotyczących anulowanych jednostek.
Obecnie koncern zatrudnia około 3750 pracowników w zakładach stoczniowych w Marinette, Green Bay, Sturgeon Bay oraz Jacksonville. W ostatnich latach nakłady inwestycyjne Fincantieri w amerykański przemysł okrętowy przekroczyły 800 mln dolarów.
Perspektywy na kolejne programy
Przedstawiciele spółki zapowiadają skoncentrowanie działań na przyszłych zamówieniach obejmujących jednostki desantowe, lodołamacze oraz okręty do zadań specjalnych. Rola nowego przewodniczącego rady dyrektorów ma sprowadzać się do wsparcia stoczni w dostosowaniu jej oferty do zmieniających się priorytetów US Navy oraz w odbudowie zaufania do zdolności Fincantieri Marinette Marine w zakresie terminowej i przewidywalnej realizacji programów okrętowych.
Decyzje podejmowane w Marinette wpisują się w szerszą tendencję rewizji federalnych programów okrętowych w Stanach Zjednoczonych. W tym kontekście odejście od dalszego rozwijania programu Constellation oraz zwrot ku rozwiązaniom opartym na sprawdzonych projektach można odczytywać jako próbę powrotu do podejścia, w którym pierwszoplanowe znaczenie mają kontrola ryzyka, stabilność harmonogramu oraz realna wykonalność programu, a nie przerost ambicji na etapie całego programu.
