Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Przemysł okrętowy: Łączność satelitarna na morzu [część 8]
W ósmej odsłonie serii „Za kulisami przemysłu okrętowego”, Marcin Ryngwelski, ekspert okrętownictwa i Prezes Thesta, wyjaśnia, jak nowoczesne technologie, w tym łączność satelitarna, umożliwiają dostęp do Internetu i telekomunikacji na statkach pływających po najbardziej odległych zakątkach świata.
W artykule
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, skąd na promie płynącym do Szwecji bierze się dostęp do Internetu? Pomimo trudnych warunków na Morzu Bałtyckim i znacznej odległości od lądu, odpowiedź jest prosta: nowoczesna łączność satelitarna umożliwia dostęp do internetu na statkach i okrętach nawet w najodleglejszych zakątkach świata. Dzięki postępowi technologicznemu, który jeszcze kilka dekad temu wydawał się niemożliwy, dostęp do internetu na morzu stał się dziś na tyle powszechny, że zarówno pasażerowie, jak i załoga mogą swobodnie korzystać z sieci, niezależnie od lokalizacji ich statku lub okrętu.
Łączność satelitarna na morzu – jak to działa?
W latach 70. i 80., możliwości komunikacji były bardzo ograniczone. Korzystanie z telefonów satelitarnych było kosztowne, a jedyną alternatywą była łączność przez stacje radiowe jak Gdynia Radio, używane w sytuacjach awaryjnych. Dzisiaj, dzięki nowoczesnym technologiom, możliwe jest łatwe i stosunkowo tanie nawiązywanie kontaktu z lądem za pomocą telefonów satelitarnych.
Specjalne urządzenia oferowane przez firmę Thesta, w której obecnie jestem prezesem, umożliwiają stabilne połączenie z satelitami telekomunikacyjnymi. To połączenie nie tylko zapewnia ciągłą komunikację, ale również umożliwia przesyłanie danych i dostęp do szerokopasmowego internetu nawet w najodleglejszych rejonach morza. Dzięki łączności satelitarnej, pasażerowie na promie do Szwecji mogą cieszyć się filmami online, grami i najświeższymi wiadomościami ze świata.”
Czytaj więcej o prawie serii w przemyśle okrętowym [część 7]
Anteny na statkach i okrętach – nie tylko dla komfortu pasażerów
Warto podkreślić, że anteny używane na statkach i okrętach to nie są standardowe urządzenia, które można spotkać na balkonach czy dachach domów. Anteny stosowane w przemyśle morskim są zaprojektowane tak, aby wytrzymać trudne warunki morskie, w tym korozję i działanie soli morskiej.
Dodatkowo, są one umieszczone w specjalnych obudowach gwarantujących szczelność, co chroni wrażliwą elektronikę przed zalaniem. Na indywidualne zamówienie armatora, stocznie mogą dostarczyć, poprzez firmy takie jak Thesta czy Alphatron Marine Poland Sp. z o.o., zaawansowane anteny, które integrują funkcje dostępu do internetu, telefonii oraz telewizji satelitarnej.
Czytaj więcej o Artystach Malarzach czyli: Za kulisami przemysłu okrętowego [część 6]
Łączność satelitarna od SpaceX – globalny dostęp do szybkiego Internetu
Jedną z najnowszych inicjatyw w dziedzinie globalnej łączności jest projekt Starlink realizowany przez firmę SpaceX. W 2019 roku na orbitę ziemską wysłano satelity, na wys. 550 km które zapewniają szybką transmisję danych na całym świecie z prędkością do 150 Mbps, umożliwiając dostęp do internetu w miejscach, gdzie do tej pory był on niemożliwy.
Przemysł okrętowy – bezpieczeństwo komunikacji
Sytuacja w okrętownictwie wojskowym wygląda nieco inaczej. Używane tam urządzenia umożliwiają komunikację w pasmach zastrzeżonych wyłącznie dla wojska. Terminale te wspierają łączność największych marynarek wojennych na świecie, pracując na wielu częstotliwościach, takich jak C, X, Ku, i Ka. Dzięki temu zapewniają wyjątkową wydajność i niezrównane parametry śledzenia satelitów.
Kolejny epizod wkrótce… ⚓️
Źródło: LinkedIn/Marcin Ryngwelski
Powiązane wpisy
Katamaran Cumulus rozpoczął służbę na Bałtyku
Stocznia JABO z Gdańska oraz biuro projektowe Seatech Engineering zrealizowały projekt specjalistycznej jednostki przeznaczonej do obsługi sieci pomiarowej IMGW na Morzu Bałtyckim. Aluminiowy katamaran Cumulus (SE-216) został zaprojektowany i zbudowany z myślą o utrzymaniu boi meteorologicznych.
W artykule
Kontrakt IMGW i zakres projektu
W cieniu dużych programów w przemyśle okrętowym często umykają projekty o mniejszej skali, lecz nie mniej istotne z punktu widzenia kompetencji krajowego przemysłu stoczniowego. To właśnie one pokazują, że polskie stocznie i biura projektowe potrafią nie tylko realizować zadania seryjne, ale również odpowiadać na wyspecjalizowane potrzeby instytucji państwowych, wymagające precyzyjnego podejścia projektowego i ścisłej współpracy z użytkownikiem końcowym.
Dobrym przykładem takiego przedsięwzięcia jest realizacja jednostki przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Projekt ten połączył kompetencje gdańskiej stoczni JABO oraz biura projektowego Seatech Engineering, pokazując, że krajowy przemysł potrafi skutecznie realizować wyspecjalizowane jednostki robocze na potrzeby administracji państwowej i badań morskich.
Fot. Seatech Engineering Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej IMGW podpisał kontrakt na budowę jednostki szkoleniowo-eksploatacyjnej przeznaczonej do obsługi morskiej sieci pomiarowej na Bałtyku. Za budowę odpowiadała gdańska stocznia JABO, natomiast dokumentację projektową opracowało biuro Seatech Engineering.
Umowę na realizację jednostki podpisano 24 maja 2023 roku. Termin przekazania jednostki zaplanowano na kwiecień 2025 roku. Projektowanie powierzono Seatech Engineering na mocy odrębnego kontraktu zawartego 20 lipca 2023 roku.
Współpraca stoczni i biura projektowego
W informacji opublikowanej na stronie Seatech Engineering odniesiono się do współpracy pomiędzy stocznią JABO a biurem projektowym odpowiedzialnym za dokumentację jednostki. Jak wskazywał Jan Wierzchowski, właściciel JABO Shipyard, wybór Seatech Engineering jako głównego projektanta poprzedziła seria spotkań związanych z dopasowaniem koncepcji jednostki do potrzeb IMGW. W jego ocenie połączenie doświadczeń obu podmiotów pozwoliło na realizację jednostki spełniającej oczekiwania zamawiającego oraz potwierdziło kompetencje stoczni w zakresie budowy wyspecjalizowanych jednostek roboczych.
W tym samym materiale Adam Ślipy, prezes Seatech Engineering, zwracał uwagę na specyfikę projektowania niewielkich katamaranów roboczych. Podkreślono konieczność szczególnej kontroli sztywności skrętnej konstrukcji oraz rygorystycznego nadzoru masy już od etapu koncepcyjnego, ze względu na wysoką wrażliwość tego typu jednostek na rozkład ciężaru.
Charakterystyka jednostki Cumulus
Projekt SE-216 obejmuje aluminiowy katamaran Cumulus o długości 17 metrów i szerokości 9,2 metra. Jednostka została wyposażona w rozległy pokład roboczy na rufie, umożliwiający prowadzenie prac związanych z obsługą i utrzymaniem boi pomiarowych rozmieszczonych na Bałtyku.
Autonomiczność jednostki określono na cztery dni, co pozwala na realizację zadań w promieniu do 400 mil morskich. Załoga katamaranu stanowi cztery osoby. Jednostka została zaprojektowana jako platforma wyspecjalizowana, dedykowana do pracy w ramach morskiej sieci pomiarowej IMGW.
Nadzór klasyfikacyjny
Projektowanie i budowa jednostki realizowane były pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A., który pełnił funkcję towarzystwa klasyfikacyjnego dla całego przedsięwzięcia.
Źródło: Seatech Engineering
