Śmigłowiec AW169: Wielozadaniowa maszyna z większym udźwigiem i zaawansowanymi możliwościami

Nowo wprowadzona wersja śmigłowca AW169, dzięki zwiększonej masie całkowitej (Increased Gross Weight, IGW) do 5100 kg, otwiera nowe horyzonty dla użytkowników wojskowych i cywilnych. Ten przełomowy wzrost udźwigu pozwala śmigłowcowi rywalizować z maszynami z wyższej kategorii wagowej, jednocześnie zachowując koszty eksploatacji charakterystyczne dla lżejszych modeli.
Jednostka ta, oferująca konfigurację do 11 miejsc, wyposażona została w modułowy zbiornik paliwa, co w połączeniu odpowiada na surowe wymagania, w szczególności w sektorze energetycznym. Kryteria dotyczące ładowności, zasięgu i zgodności ze standardami są teraz spełnione z nawiązką, co stawia AW169 w awangardzie technologii śmigłowcowej.
Nowe usprawnienia, które zostały wprowadzone do AW169, są świadectwem nieustającego potencjału rozwojowego tej najnowszej generacji śmigłowca. Z nowym zestawem IGW o masie 5100 kg oraz 11-miejscową konfiguracją, w pełni zgodną z raportem 690 IOGP (Międzynarodowego Stowarzyszenia Producentów Ropy i Gazu), AW169 zyskuje na możliwościach operacyjnych.
Zestaw IGW znacząco rozszerza zakres operacyjny tego lekkiego, dwusilnikowego śmigłowca. Jest on gotowy sprostać rosnącym oczekiwaniom rynku, oferując nie tylko zwiększone możliwości, ale i większą elastyczność w różnorodnych warunkach operacyjnych.
Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/leonardo-wprowadza-nowatorskie-rozwiazania-dla-awhero-ruas/
Wersja o masie 5 100 kg (11 243 funtów) dla AW169 z podwoziem płozowym pierwotnie zaprojektowana w celu spełnienia wymagań rządowych i obronnych dla misji takich jak transport żołnierzy i operacje bojowe, będzie również odpowiedzią na zmieniające się potrzeby rynku usług cywilnych i publicznych, wykorzystując wiele korzyści operacyjnych i wydajnościowych. Kluczowymi czynnikami tego rozszerzenia możliwości oprócz nieodłącznego potencjału rozwojowego tego typu śmigłowca, niewymagającego modyfikacji projektu krytycznych komponentów, to również pakiety zwiększające osiągi, zapewniające większą moc silnika i przekładni, a także lepszą aerodynamikę we wszystkich warunkach i do wszystkich zastosowań.
W porównaniu ze standardową maksymalną masą startową wynoszącą 4800 kg (10582 funtów), dodatkowe 300 kg (661 funtów) dostępne przy zestawie IGW dające masę 5100 kg pozwalają na zabranie na pokład trzech dodatkowych pasażerów lub dodanie paliwa na około godzinę użytkowania. Obecni użytkownicy wersji z płozami będą mogli zmodernizować śmigłowiec stosując zestaw IGW osiągając masę 5 100 kg, aby zwiększyć możliwości swojego śmigłowca.
11-miejscowa konfiguracja, dostępna jako dodatkowa opcja, w pełni zgodna z Raportem 690 IOGP (Zalecane praktyki dotyczące śmigłowców morskich) wprowadza nowy modułowy system zbiorników paliwa i dwa dodatkowe wyjścia awaryjne Typu IV w kabinie, zwiększając ich łączną liczbę z czterech do sześciu. Konfiguracja z 11 miejscami będzie dostępna dla wersji z płozami w połączeniu z zestawem IGW dając masę 5 100 kg. Rozwiązanie to pozwoli na spełnienie jeszcze bardziej rygorystycznych wymagań w zakresie transportu morskiego pod względem ładowności, zasięgu i zgodności z najnowszymi standardami IOGP.
Konfiguracja ta pozwoli na uzyskanie promienia działania do 75 mil morskich z 11 pasażerami, oferując tym samym możliwości zwykle osiągalne dla typów o maksymalnej masie startowej przekraczającej 5,5 tony (klasa pośrednia) przy niskim koszcie operacyjnym charakterystycznym dla klasy pośredniej, a także spełniając najnowsze standardy bezpieczeństwa w porównaniu ze starszymi śmigłowcami. Zapewni również większą trwałość w porównaniu ze starzejącymi się typami w tej kategorii wagowej dzięki, m.in. bardziej wydajnemu zespołowi napędowemu, zaawansowanej nawigacji, nowoczesnemu wsparciu i podejściu do obsługi technicznej. Certyfikacja zwiększenia IGW spodziewana jest w 2024 roku, podczas gdy certyfikacja 11-miejscowej konfiguracji z nowym modułowym zbiornikiem paliwa planowana jest na 2026 rok.
Te najnowsze możliwości operacyjne zostaną dodane do certyfikacji EASA (Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego) uzyskanej pod koniec 2022 roku dla podwozia płozowego i unikalnych trybów IFR, wersji z jednym pilotem, zaawansowanych typów poszukiwawczo-ratowniczych (SAR). Dzięki certyfikacji konfiguracji z podwoziem płozowym AW169 stał się nowoczesnym śmigłowcem z certyfikatem CS29, który jest w stanie zaoferować wszystkie rozwiązania podwozia, co dodatkowo demonstruje wszechstronność konstrukcji tego typu.
AW169 jest jedynym śmigłowcem w swojej kategorii wagowej, który posiada zaawansowane tryby SAR. Opracowane wcześniej pakiety zwiększające osiągi już wcześniej poprawiły wydajność i możliwości silnika, wartości znamionowe przekładni i dostępną ładowność poprzez aktualizacje oprogramowania silnika i modyfikacje aerodynamiki śmigłowca, czyniąc ten typ śmigłowcem o stosunku mocy do masy najlepszym w swojej klasie.
Czytaj też: https://portalstoczniowy.pl/leonardo-z-nowymi-wiezyczkami-lionfish-30-i-hitfist-30-ul/
Wprowadzenie AW169 zwiększyło obecność Leonardo na rynku usług ratownictwa medycznego oraz liczbę użytkowników realizujących zadania z zakresu ochrony porządku publicznego, usuwania skutków katastrof i gaszenia pożarów. Śmigłowiec wzmacnia również wiodącą pozycję firmy na rynku wielosilnikowych śmigłowców VIP, zapewniając użytkownikom jeszcze jedną opcję pomiędzy popularną serią AW109 i bestsellerowymi modelami AW139.
Stanowi również jeszcze jedno rozwiązanie dla operacji krótszego zasięgu wspierających sektor energetyczny i pozwala Leonardo odgrywać coraz bardziej znaczącą rolę w nowym obszarze wsparcia farm wiatrowych. Co więcej, jego konstrukcja o podwójnym zastosowaniu spełniła szereg wymagań rządowych, bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony w misjach takich jak obserwacja, transport żołnierzy, operacje bojowe, pomoc podczas klęsk żywiołowych i sytuacji kryzysowych, gaszenie pożarów, szkolenie, ratownictwo górskie oraz ewakuacja medyczna MEDEVAC.
Obecnie zamówionych jest ponad 320 śmigłowców AW169, z czego około 170 sztuk zostało dostarczonych z linii montażu końcowego w Vergiate (Włochy) do użytkowników w ponad 30 krajach. Globalna flota odnotowała ponad 170 000 godzin nalotu we wszystkich rodzajach operacji i warunkach pogodowych. Lider floty przekroczył 3 700 godzin lotu w operacjach ratownictwa medycznego (EMS) w Szwecji.
Źródło: Leonardo/MD

Pożar terminala LPG w rosyjskim porcie Temryuk

5 grudnia w nocy ukraińskie drony zaatakowały terminal przeładunkowy gazu skroplonego w porcie Temryuk nad Morzem Azowskim, doprowadzając do pożaru infrastruktury portowej. Rosyjskie służby przekazały, że na miejscu prowadzone były działania gaśnicze w rejonie instalacji gazowych, a personel portu ewakuowano. Nie zgłoszono żadnych ofiar.
W artykule
Pożar w kluczowym terminalu LPG. Rosja milczy o skali strat
Według rosyjskich komunikatów uszkodzeniu uległy instalacje terminala eksportowego w porcie Temryuk, obsługiwanego przez spółkę Maktren-Nafta. Przez ten terminal przechodzą zarówno ładunki skroplonego gazu petrochemicznego (LPG), jak i ropy oraz produktów naftowych, więc jego czasowe wyłączenie ogranicza możliwości przeładunkowe portu na Morzu Azowskim.
Rosyjska administracja nie przedstawiła jednak informacji o stanie zbiorników ani urządzeń układu przeładunkowego. Wiadomo jedynie, że część infrastruktury została objęta ogniem, co wymusiło wstrzymanie przeładunków w terminalu. Niezależne źródła, również te analizujące nagrania z rejonu portu, wskazują na intensywny pożar i kilkugodzinną przerwę w pracy obiektu.
Warto zwrócić uwagę, że Temryuk pełni funkcję portu o znaczeniu strategicznym. Posiada bezpośrednie połączenia z rosyjską siecią Kolei Północnokaukaskiej, dzięki czemu stanowi element większego układu zaopatrzenia paliwowego na kierunku południowym. Uszkodzenie terminala wpływa więc nie tylko na eksport LPG, lecz także na logistykę transportu produktów naftowych w głąb Federacji Rosyjskiej.
Szersza kampania uderzeń w sektor paliwowy Rosji
Incydent w Temryuku nie był jedynym atakiem tej nocy. Ukraińskie drony uderzyły również w rafinerię w Syzraniu, zlokalizowaną w regionie samarskim. Obiekt ten, należący do Rosnieftu, już wcześniej kilkakrotnie wstrzymywał pracę po podobnych atakach. Tym samym działania ukraińskie po raz kolejny objęły zarówno infrastrukturę portową, jak i zakłady rafineryjne położone setki kilometrów od granicy.
Według ocen ekspertów uderzenia na rosyjski sektor przerobu ropy ograniczyły jego moce co najmniej o kilkanaście procent. Utrzymywanie tej presji oznacza osłabienie możliwości logistycznych i obniżenie zdolności transportowych, które rosyjski przemysł zbrojeniowy wykorzystuje wewnątrz kraju.
Konsekwencje dla logistyki paliwowej Federacji Rosyjskiej
Jeżeli potwierdzi się dłuższe wyłączenie terminala w Temryuku, Rosja może odczuć wyraźny spadek przepustowości w eksporcie LPG. To z kolei przekłada się na ograniczenia przychodów z sektora paliwowego oraz dodatkowe obciążenie alternatywnych portów Morza Czarnego.
W obecnej sytuacji każde ograniczenie możliwości przeładunkowych – niezależnie od tego, czy dotyczy terminala gazowego, czy rafinerii – stanowi dla Moskwy realne wyzwanie operacyjne. Tym bardziej jeśli jest ono efektem serii skoordynowanych ataków, które wykraczają daleko poza linię frontu.










