#prawdziwa-historia

Gdy wstaję rano, to z przyzwyczajenia patrzę przez okno, czy wieje. Bo przez całe dorosłe życie, pracując na morzu, martwiłem się o pogodę, żeby nie wiało. Bo na morzu, inaczej niż na lądzie, jak wieje to robi różnicę. I to dużą różnicę, czasami różnicę, w której idzie o życie …

Nie wszystkie, ale są statki, które mają duszę. W moim wieloletnim „smyczeniu” się po morzach i ocenach, zdarzyło mi się pracować na takim jednym.

Pisząc na swoim blogu, na innym portalu, dałem się kiedyś sprowokować do dyskusji z pewnym blogerem z przeciwnej strony politycznej barykady.

To było dawno. Na początku lat dziewięćdziesiątych. Wtedy, jak woziliśmy ten niemiecki cement wysyłany przez Unię do Belfastu. Żeby terroryści zajęli się budowaniem, a nie podkładaniem bomb. I chyba pomogło, bo w Belfaście już bomby nie wybuchają i nie zabijają niewinnych ludzi i niewinne dzieci.