Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter

Ciekawa informacja, choćby w kontekście sponsorowanego przez władze Białorusi kryzysu migracyjnego, dotarła ostatnimi dniami na temat działań duńskiej fregaty HDMS Esbern Snare, która uwolniła trzech podejrzanych piratów po ich wcześniejszym aresztowaniu na wodach Zatoki Gwinejskiej.
Załoga okrętu przekazała trzem, wcześniej pojmanym piratom, ponton gumowy wraz z silnikiem zaburtowym i odprawiła do najbliższego brzegu. Decyzja nie była podyktowana wyjątkową dobrocią serca tylko wyjątkowym pragmatyzmem.
Odesłanie piratów na brzeg, zamiast zatrzymania na okręcie celem postawienia przed sądem, miało na celu uniknięcie sprowadzenia ich do Danii, ponoszenia kosztów procesu, a w dalszej konsekwencji kosztów utrzymywania w więzieniu.
Jak poinformował w swoim oświadczeniu duński rząd, czwarty z piratów, który został ranny podczas aresztowania i przekazany do szpitala w Ghanie na leczenie, został już przetransportowany do Danii w celu dalszej opieki medycznej (i procesu), ponieważ wymagały tego zobowiązania międzynarodowe.
Czterej mężczyźni zostali ujęcie po wcześniejszej wymianie ognia między siłami duńskimi, a grupą podejrzanych piratów która miała miejsce 24 listopada 2021 r.
Po dostrzeżeniu podejrzanego skiffa na międzynarodowych wodach Zatoki Gwinejskiej, HDMS Esbern Snare podniósł śmigłowiec pokładowy celem sprawdzenia sytuacji. Załoga śmigłowca zauważyła w skiffie drabiny i inny piracki sprzęt, więc okręt podjął pościg za podejrzaną jednostką.
Kiedy z pokładu okrętu wyekspediowano łódź z grupą abordażową, ścigana jednostka nie zareagowała na sygnały wzywające do zatrzymania i siły duńskie oddały strzały ostrzegawcze. W odpowiedzi, obsada skiffa otworzyła ogień zarówno do śmigłowca jak i ekipy abordażowej.
W efekcie wymiany ognia Duńczycy zabili cztery osoby, jedną zranili, a trzy osoby zostały pochwycone bez obrażeń. Dodatkowo, jedna osoba z obecnych na skiffi wypadła za burtę i nie została odnaleziona.
Duński okręt zabrał na pokład czterech ocalałych piratów i przetrzymywał ich do czasu postawienia zarzutów. Ranny mężczyzna musiał mieć amputowaną nogę, a po serii operacji na pokładzie, został ewakuowany do szpitala w Ghanie w celu zapewnienia fachowej opieki medycznej.
Status prawny podejrzanych pozostawał w zawieszeniu od ponad miesiąca, a władze duńskie prowadziły debatę nad tym, jak (i czy) sprowadzić ich do Kopenhagi na proces. Duński rząd obawiał się, że deportacja ujętych osób, po zakończeniu procesu karnego (i ewentualnym skazaniu) może być prawnie niemożliwa.
Zdaniem władz, pozostawanie piratów w Danii przez czas nieokreślony jest wysoce niepożądane, a co więcej, może stanowić niebezpieczną zachętę dla innych do popełniania podobnych czynów przestępczych w celu postawienia ich przed sądem w Danii.
Ostatecznie, minister sprawiedliwości Nick Hækkerup powiedział, że rozwiązał tę sprawę poprzez wycofanie, przez duńskich prokuratorów, przeciwko trzem piratom zatrzymanym na pokładzie okrętu, zarzutów o usiłowanie nieumyślnego spowodowania śmierci.
W przeciwnym wypadku, wniesienie przeciwko nim aktu oskarżenia oznaczałoby koniecznośc sprowadzenia ich do Danii, aby stanęli przed sądem – co byłoby niepożądanym rezultatem. Zostali oni „na tej podstawie zwolnieni na morzu” – powiedziało duńskie Ministerstwo Sprawiedliwości w swoim oświadczeniu.
„Nie mamy żadnego interesu w tym, aby te osoby trafiły do Danii, gdzie musiałyby odbyć ewentualną karę i gdzie również ryzykujemy, że nie będą mogły być później deportowane” – powiedział Hækkerup. „Nie mają oni żadnych związków z Danią, a przestępstwo, o które zostali oskarżeni, zostało popełnione daleko od Danii. Po prostu nie pasują do tego kraju. I właśnie dlatego uważam, że jest to słuszne posunięcie”.
Minister spraw zagranicznych Jeppe Kofod powiedział, że nie ma możliwości przekazania podejrzanych do procesu pobliskiemu rządowi nadmorskiemu. To samo dotyczy rannego podejrzanego: rząd duński nie mógł znaleźć legalnego sposobu na wydanie rannego mężczyzny na miejscu, więc zostanie on sprowadzony do Kopenhagi, aby stanąć przed sądem.
„Ze względu na nasze międzynarodowe zobowiązania, kluczowe było uzyskanie gwarancji co do przyszłego losu podejrzanego pirata, ale niestety okazało się to niemożliwe” – powiedział Hækkerup. „To przypuszczalnie oznacza, że będzie on ścigany w Danii za usiłowanie nieumyślnego spowodowania śmierci duńskich żołnierzy”.
Ciała czterech zmarłych piratów nadal znajdują się na pokładzie fregaty, a ostateczne pozbycie się ich szczątków jest przedmiotem dyskusji.
Autor: Mirosław Ogrodniczuk


W listopadzie na wodach wokół Damoy Point doszło do rzadkiego wydarzenia. Dwa polarne statki wycieczkowe należące do armatora Quark Expeditions – World Explorer i Ultramarine – prowadzące sezonowe wyprawy turystyczne w rejon Antarktydy, przecięły swoje trasy u wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.
W artykule
Obie jednostki prowadzą wyprawy rozpoczynające się i kończące w Ushuaia. World Explorer – który po tym sezonie kończy służbę w barwach Quark Expeditions – realizował program „Antarctic Explorer”. Trasa obejmuje przejście przez Cieśninę Drake’a oraz żeglugę w rejonie Lemaire Channel, wyspy Anvers, Archipelagu Szetlandów Południowych i na wodach wzdłuż Półwyspu Antarktycznego. To jeden z klasycznych kierunków urystyki polarnej, który za każdym razem wymusza dostosowanie rejsu do surowych warunków pogodowych.
Na podobnym kursie operował Ultramarine, który w listopadzie prowadził dłuższą, 18-dniową wyprawę „Snow Hill to the Peninsula”. Jej wyróżnikiem jest wejście na akwen Morza Weddella oraz odwiedzenie Snow Hill Island – miejsca znanego z jednej z największych kolonii pingwinów cesarskich. Dla wielu pasażerów to punkt kulminacyjny całej podróży.
Wybrzeża w zachodniej części Półwyspu Antarktycznego należą do najbardziej obleganych przez wycieczkowce polarne, mimo że to jeden z regionów o najbardziej kapryśnych warunkach. Właśnie dlatego spotkanie dwóch statków tej samej linii w jednym punkcie wcale nie jest regułą. Zmienia się wiatr, zmienia się lód, zmienia się plan dnia – i każde takie przecięcie kursów nosi w sobie pewien element przypadkowości, znany dobrze wszystkim, którzy choć raz żeglowali w rejonach polarnych.
Wpisy Quark Expeditions w mediach społecznościowych, szczególnie na platformie X, dobrze pokazują, czym stała się współczesna turystyka polarna. Nie jest to surowa, pionierska wyprawa badawcza, lecz starannie zaplanowany rejs, w którym każdy dzień ma swój program i zestaw atrakcji. Pasażerowie mogą liczyć na lądowania śmigłowcem startującym z pokładu Ultramarine na lodowcu, spływy kajakowe między drobnymi krami lodowymi, trekkingi po zlodzonych grzbietach oraz możliwość nocowania w śpiworze na śniegu pod gołym niebem. Do tego dochodzą bliskie spotkania z pingwinami i szeroko promowane sesje fotograficzne w miejscach, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu oglądali wyłącznie polarnicy, badacze oraz załogi statków rządowych.
Całość jest opakowana w narrację „odkrywania nieznanego”, choć w praktyce mamy do czynienia z komercyjnym doświadczeniem premium, realizowanym pod stałą opieką przewodników i załóg odpowiedzialnych za bezpieczeństwo uczestników. To turystyka ekstremalna, pozbawiona jednak dawnego elementu nieprzewidywalności, który kiedyś stanowił fundament polarnej eksploracji. Współczesny podróżnik dostaje namiastkę wyprawy – spektakularną, emocjonującą, wygodną – a jednocześnie w pełni kontrolowaną, prowadzoną w tempie i zakresie wyznaczanym przez Quark Expeditions.
Quark Expeditions utrzymuje obecność w Antarktyce do połowy marca. W tym sezonie, obok World Explorer i Ultramarine, operuje także polarny statek wycieczkowy Ocean Explorer, mogący zabrać na pokład około 140 pasażerów. Jednostka weszła do floty Quarka w 2024 roku i realizuje swój drugi sezon na południu.
W drugiej połowie 2026 roku do floty Quark Expeditions dołączy World Voyager, który przejmie rolę kończącego pracę World Explorer. Nowy statek, pływający obecnie dla Atlas Ocean Voyages, będzie czarterowany przez Quarka na czas kolejnych sezonów antarktycznych. Sam World Explorer, sprzedany w 2024 roku Windstar Cruises, po przebudowie trafi do segmentu rejsów luksusowych. To kolejny dowód na to, jak szybko zmienia się rynek wycieczkowców polarnych i jak intensywnie armatorzy odświeżają swoje oferty.
Spotkanie dwóch statków Quarka to niewielki epizod, lecz dobrze pokazuje, jak zmienia się turystyka polarna. Armatorzy wprowadzają nowe jednostki nie tylko po to, by bezpiecznie prowadzić rejsy wśród lodu, lecz także po to, by zaoferować pasażerom coraz bardziej zróżnicowane przeżycia – od krótkich wypadów na ląd po aktywności, które jeszcze niedawno pozostawały domeną polarników. Dzisiejszy wycieczkowiec polarny ma zapewnić komfort, kontakt z dziką naturą oraz możliwość zobaczenia Antarktydy z bliska, w sposób możliwie intensywny, a jednocześnie kontrolowany.