Przyszła ORP Rybitwa – Palenie blach pod kolejny niszczyciel min

Choć do podniesienia bandery i pełnego wcielenia do służby jeszcze daleka droga, pierwsze kroki ku narodzeniu się przyszłego okrętu ORP Rybitwa zostały już uczynione. W stoczni Remontowa Shipbuilding S.A. w Gdańsku odbyła się ceremonia pierwszego palenia blach, zapowiadająca budowę niszczyciela min projektu 258 typu Kormoran II dla Marynarki Wojennej RP.

To jest również okazja do głębszej refleksji nad przyszłością i potencjałem eksportowym tego typu jednostek. Marcin Ryngwelski, były Prezes Stoczni Remontowej Shipbuilding, obecnie lider firmy Thesta, podzielił się swoimi przemyśleniami na temat wyzwań i możliwości, jakie stoją przed polskimi stoczniami w kontekście globalnego rynku okrętowego.

19 stycznia, stocznia Remontowa Shipbuilding S.A. stała się areną wyjątkowego wydarzenia – rozpoczęto prace nad przyszłym okrętem dla Marynarki Wojennej RP, który po podniesieniu bandery przyjmie nazwę ORP Rybitwa o numerze budowy 258/5. To wydarzenie stanowi nie tylko symboliczny, ale i realny początek długiego procesu budowy, który przekształci kawałki stali w pełnowartościowy okręt. Okręt będzie drugim z trzech przeznaczonych dla 12 Dywizjonu Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża.

Opis ceremonii palenia blach i znaczenie wydarzenia

W świetle reflektorów, wśród dźwięków szlifierek i zapachu spawanych metali, stoczniowcy przystąpili do pierwszego etapu konstrukcji – palenia blach, inicjującą etap prefabrykacji kadłuba. To istotny moment, który rozpoczyna serię skomplikowanych działań prowadzących do stworzenia piątej jednostki typu Kormoran II.

Warto podkreślić, że choć nazwa ORP Rybitwa zaczyna już żyć w świadomości społecznej i branżowej, to w rzeczywistości tą jednostkę czeka jeszcze wiele etapów weryfikacji i testów, zanim stanie się pełnoprawnym elementem naszej floty wojennej. Obecnie jest to jedynie obiecujący projekt, który z czasem przyjmie swoją ostateczną formę i funkcję.

Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/miecznik-jaki-bedzie-naprawde/

Uroczystość palenia blach to ważny moment dla wszystkich zaangażowanych, ponieważ oznacza to, że Marynarka Wojenna otrzyma kolejny, nowoczesny okręt wojenny. Niszczyciele min typu Kormoran II są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa morskiego Polski i naszych sojuszników.

Podczas ceremonii kilka najważniejszych osób w państwie wyraziło swoje przemyślenia i odczucia na temat znaczenia projektu Kormoran II dla Marynarki Wojennej RP i przemysłu stoczniowego. Oto ich słowa:

Jesteśmy dumni z naszego udziału w realizacji Programu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych, który jest tak ważny dla nas oraz Ministerstwa Obrony Narodowej. To już 14 jednostka, której budowę właśnie rozpoczynamy w ramach tego programu na przestrzeni dekady. Dokładamy wszelkich starań, aby okręty budowane w naszej stoczni były niezawodne i skutecznie wykonywały swoje zadania. Nie byłoby to możliwe bez współpracy w ramach grupy kapitałowej Remontowa Holding oraz naszych konsorcjantów, projektantów, kooperantów i uczelni.

Bartłomiej Pomierski, wiceprezes zarządu Remontowa Shipbuilding SA

List od wicepremiera, ministra obrony narodowej Władysława Kosiniaka-Kamysza, odczytał Sławomir Cichocki, dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej MON. Minister podkreślił znaczenie bezpieczeństwa polskiego wybrzeża Bałtyku i swobody żeglugi dla rozwoju i funkcjonowania Polski.

Nowoczesna Marynarka Wojenna, zdolna do realizacji różnych zadań, jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa. Budowane w polskiej stoczni niszczyciele min typu Kormoran II to nowoczesne jednostki, specjalizujące się w ważnym aspekcie działań morskich. Są to jedne z najnowocześniejszych jednostek tego typu na świecie.

Minister Obrony Narodowej, Władysław Kosiniak-Kamysz

To nie są typowe niszczyciele min, ale wielozadaniowe platformy obrony przeciwminowej. Są bardzo manewrowe, redundantne i wyposażone w szeroką paletę narzędzi. Ich główne zadanie to zabezpieczenie morskich szlaków komunikacyjnych, co jest ważne, jak pokazuje obecna wojna za naszą wschodnią granicą. Po czasie produkcji tej serii jednostek staliśmy się jedną, wielką rodziną, która buduje nowe zdolności dla polskiej Marynarki Wojennej. Dziękuję wszystkim zaangażowanym w ten Program.

Dowódca 8. Flotylli Obrony Wybrzeża

Polski Rejestr Statków współpracuje od wielu lat z MW RP i Siłami Zbrojnymi. Uczestniczymy w procesie projektowania i budowy niszczycieli min. To oryginalny, polski projekt realizowany w polskim przemyśle okrętowym.

Dyrektor Pionu Okrętowego Polskiego Rejestru Statków, Aleksander Łęgowski

Kontekst historyczny i znaczenie projektu

Przypomnijmy, że stocznia Remontowa Shipbuilding S.A. w Gdańsku, od lat stanowi prawdziwe serce polskiego przemysłu stoczniowego, które regularnie dostarcza powody do narodowej dumy. Proces tworzenia kolejnych niszczycieli min, takich jak przyszły ORP Rybitwa, wykracza daleko poza techniczne aspekty budowy – staje się częścią kolektywnej pamięci i dziedzictwa narodowego. Każdy etap, od pierwszego palenia blach, przez położenie stępki, aż po wodowanie i podniesienie bandery, jest śledzony z uwagą nie tylko przez specjalistów i entuzjastów marynarki wojennej, ale także przez społeczeństwo.

Czytaj też: https://portalstoczniowy.pl/fregaty-konie-robocze-flot/

Realizacja projektu niszczycieli min typu Kormoran II w polskiej stoczni stanowi przełomowy moment w naszej historii morskiej. To właśnie teraz, po raz pierwszy od czasów II wojny światowej, Polska zdołała zbudować jednostkę wojenną o tak zaawansowanych parametrach technicznych. Okręty te, wykonane ze stali amagnetycznej, są ucieleśnieniem nowoczesności i innowacyjności, co do tej pory było nieosiągalne dla polskiej floty. Decyzja o użyciu tak innowacyjnego materiału, mimo początkowych kontrowersji, umożliwiła Polsce dołączenie do elitarnego grona państw posiadających w swoich flotach okręty wykonane z tego specyficznego rodzaju stali, co bez wątpienia jest znaczącym osiągnięciem w historii polskiego przemysłu stoczniowego.

Ewolucja Polskiej Floty: Od Tradycji do Nowoczesności

Przypomnijmy, że tradycje budowy niszczycieli min w Polsce sięgają dekadę, kiedy to pierwszy okręt tego typu, ORP Kormoran, o numerze taktycznym 601 i numerze budowy 258/1, zainicjował nową erę w historii polskiej marynarki wojennej. Jego pierwsze palenie blach miało miejsce 25 kwietnia 2014 roku, a położenie stępki nastąpiło 23 września tego samego roku. Wodowanie okrętu odbyło się 4 września 2015 roku, a pełne przejęcie jednostki przez Marynarkę Wojenną RP i podniesienie bandery zostało dokonane z honorami 28 listopada 2017 roku. Kolejne jednostki, ORP Albatros (602) oraz ORP Mewa (603), kontynuowały tradycję, stając się cennym nabytkiem naszej floty kolejno w listopadzie 2022 i lutym 2023 roku.

Obecnie z niecierpliwością oczekujemy na finalizację prac nad ORP Jaskółka (604), którego pierwsze palenie blach odbyło się 28 marca 2023 roku, co zwiastuje kolejny krok w umacnianiu obronności naszych wód. W uzupełnieniu do linii produkcyjnej stoją już w kolejce ORP Rybitwa (605) oraz planowana jednostka ORP Czajka (606), z których każda wniesie do służby nowe możliwości i dalsze umocnienie potencjału obronnego Polski na morzu.

Dołączyliśmy tym samym do ekskluzywnego klubu, w którym dotąd zasiadały floty takie jak niemiecka z okrętami typu 332 Frankenthal, turecka z okrętami typu A, będącymi wariantem niemieckiego typu 332, oraz marynarki wojenne Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Indonezji, które również skorzystały z technologii rodziny 332. Polska, dokonując śmiałego wyboru, który już został definitywnie zaakceptowany i nie podlega dalszym dyskusjom, teraz szczyci się posiadaniem jednych z najbardziej zaawansowanych okrętów w swojej klasie na świecie, co stanowi potwierdzenie naszych aspiracji do bycia liderem w dziedzinie technologii morskiej.

Aspekty technologiczne i innowacje

Niszczyciel min projektu 258, zostanie wyposażony w nowoczesny Okrętowy System Uzbrojenia OSU-35K polskiej firmy PIT-RADWAR. Jest to zaawansowany system obronny, który stanowi dowód na innowacyjność polskiego przemysłu obronnego. Takie wyposażenie pozwoli przyszłemu ORP Rybitwa na efektywną służbę, a jednocześnie podkreśla znaczenie krajowej produkcji w kontekście obronności narodowej.

Firma PIT-RADWAR, będąca renomowanym polskim producentem systemów radarowych i obronnych, stoi za projektowaniem i wytwarzaniem Okrętowego Systemu Uzbrojenia OSU-35K. Jest to nowoczesny i wielofunkcyjny system artyleryjski, który został zaprojektowany z myślą o zapewnieniu obrony bezpośredniej jednostek pływających przed różnorodnymi zagrożeniami. System ten, dzięki swojej automatycznej armacie kalibru 35 mm, charakteryzuje się wysoką skutecznością i precyzją w zwalczaniu celów powietrznych i nawodnych, co sprawia, że jest cennym atutem każdej jednostki, na której zostaje zainstalowany. OSU-35K znajdzie się również na okrętach klasy fregata z programu Miecznik.

Czytaj także: https://portalstoczniowy.pl/system-zarzadzania-walka-koncernu-thales-dla-fregat-miecznik/

OSU-35K przeszedł szereg rygorystycznych badań kwalifikacyjnych, które potwierdziły jego zdolność do skutecznego zwalczania celów na znaczne odległości, sięgające do 5500 metrów, oraz na pułapie do 3500 metrów. Wykonany z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, w tym technologii włókien węglowych, system charakteryzuje się optymalną masą i gabarytami, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiego poziomu ergonomii oraz możliwości montażu na różnorodnych typach okrętów. Innowacyjność konstrukcji pozwala na integrację systemu z okrętowym systemem zarządzania walką lub jego autonomiczne działanie, co zwiększa elastyczność wykorzystania OSU-35K w różnych scenariuszach bojowych.

Wyzwania geopolityczne i rola niszczycieli min typu Kormoran II

Zachodzące zmiany geopolityczne, szczególnie na wschodnich rubieżach Europy, rzucają światło na strategiczną rolę niszczycieli min w nowoczesnej marynarce wojennej. Konflikt na Ukrainie, z dramatycznymi konsekwencjami zaminowania akwenów Morza Czarnego, podkreśla pilną potrzebę dysponowania jednostkami przeciwminowymi, zdolnymi do efektywnego działania w takich warunkach.

W tym krytycznym punkcie, redakcja Portalu Stoczniowego postanowiła skonsultować się z Marcinem Ryngwelskim, byłym Prezesem Stoczni Remontowej Shipbuilding, a obecnie liderem firmy Thesta, aby zgłębić kwestię niewykorzystanego potencjału polskich stoczni w zakresie ekspansji na międzynarodowe rynki niszczycieli min typu Kormoran II.

Dyskusja na temat potencjału eksportowego i wypowiedź Prezesa firmy Thesta Marcina Ryngwelskiego

Tymczasem, zastanawiającym pozostaje fakt, że mimo rosnącej serii zaawansowanych technologicznie okrętów produkowanych przez polską stocznie, nie toczy się wiele dyskusji na temat ich eksportu. Przyszły ORP Rybitwa oraz wcześniejsze jednostki tego typu stanowią przykład wybitnej polskiej myśli inżynieryjnej, które do tej pory zdają się być wykorzystywane wyłącznie w ramach krajowych wód.

Polski przemysł stoczniowy, reprezentowany przez takie projekty jak niszczyciele min projektu 258, posiada potencjał, który mógłby zostać doceniony na szerszym rynku. Wydaje się, że nadszedł czas, aby zastanowić się nad strategią promocji i sprzedaży tych okrętów, co mogłoby otworzyć nowe możliwości dla polskiego przemysłu stoczniowego.

Kraje basenu Morza Bałtyckiego oraz te położone nad Morzem Czarnym stoją przed wyzwaniem zabezpieczenia własnych wód w obliczu potencjalnego zagrożenia podobnego do ukraińskiego. Czy brak działań w tym kierunku wynika z braku prób, czy też z nieudolnych działań marketingowych? Oczekując na odpowiedź, Marcin Ryngwelski przygotował się, by rzucić światło na te palące zagadnienia.

Marcin Ryngwelski: Potencjał Kormorana jako produktu jest bardzo duży, ale to nie wystarczy, żeby stał się dobrem eksportowym. Żeby tak się stało, potrzebne jest ogromne wsparcie rządu – nie tylko MON, ale również MSZ, głównie ambasady Polskie na terenie potencjalnych klientów. Przez wiele lat próbowaliśmy zaoferować okręt marynarkom wojennym, ale bez powodzenia. Pomimo wsparcia instytucji takich jak Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, proces sprzedaży okazał się skomplikowany i nie przyniósł oczekiwanych rezultatów. Pięcioletni okres od 2019 roku, mimo początkowych działań, nie zaowocował konkretnymi efektami w zakresie eksportu tych jednostek.

Realizacja sprzedaży zaawansowanego uzbrojenia, jakim niewątpliwie są okręty, wymaga skoordynowanej współpracy Przemysł – Władza. Wzorcem w tej dziedzinie są nasi zagraniczni partnerzy – Szwedzi, Francuzi, Holendrzy. Szczególnie inspirujący jest szwedzki model promocji i sprzedaży uzbrojenia, widoczny choćby przy transakcji okrętów rozpoznawczych pk. Delfin dla Polski. W tym przedsięwzięciu kluczowa była nie tylko rola koncernu Saab, ale również zaangażowanie szwedzkiej ambasady, rządu i nawet Ministerstwa Finansów, co pokazuje, jak ważna jest zintegrowana strategia i wsparcie na najwyższym szczeblu.

Czytaj więcej: https://portalstoczniowy.pl/aneks-nr-4-do-umowy-programu-miecznik/

Nie jest żadną tajemnicą, że gdyby nie kredyt zaciągnięty przez MON w banku szwedzkim przy pomocy pewnych instrumentów finansowych, budowa nigdy by nie doszła do skutku. Może warto pomyśleć o takim mechanizmie, że poza stocznią RSB i konsorcjantami, państwo zaproponuje atrakcyjny kredyt innemu państwu na sfinansowanie tego zakupu.

Chętnych jest bardzo dużo – szczególnie jeżeli chodzi o Morze Bałtyckie, Morze Czarne czy Zatokę Perską, ale tak jak wspomniałem wcześniej, bez wspólnego projektu o nazwie: „Kormoran II – Eksportowa Perła Polski”, w którym będzie kilku interesariuszy (stocznia, konsorcjum, MON, MW, MSZ, banki polskie takie jak BGK, to nie ma racji bytu. Moi koledzy z Grupy Remontowa będą odbijać się tylko od drzwi i przegrywać z wielkim lobby innych koncernów zagranicznych.

Propozycja eksportu niszczycieli min typu Kormoran II powinna wykraczać poza samą sprzedaż okrętów. Kluczowe jest również zaoferowanie kompleksowego pakietu, który obejmie transfer nowych technologii i program szkoleniowy. Takie rozwiązanie powinno zapewnić, że potencjalni nabywcy będą nie tylko wyposażeni w zaawansowane jednostki morskie, ale także będą posiadać niezbędną wiedzę i umiejętności do ich efektywnego wykorzystania. Włączenie takiego kompleksowego pakietu do umowy sprzedaży nie tylko zwiększy atrakcyjność oferty, ale także położy fundament pod długotrwałe i owocne relacje oraz umocni pozycję Polski jako kraju dostarczającego innowacyjne rozwiązania w dziedzinie technologii obronnych.

Zapewnienie know-how i wsparcie w szkoleniu personelu jest kluczowe dla maksymalnego wykorzystania potencjału okrętów przez nabywcę oraz budowania wzajemnego zaufania i międzynarodowej współpracy. Ponadto, warto zauważyć, że w odpowiedzi na różnorodne potrzeby klientów, kadłub Kormorana mógłby być wykonany ze stali czarnej, a nie amagnetycznej. Taka zmiana materiału umożliwiałaby dostosowanie okrętu do oczekiwań klientów, którzy nie wymagają drogiego okrętu przeciwminowego, ale zależy im na zaawansowanej funkcjonalności i atutach na akwenach wodnych.

Tradycja i Innowacja w Polskiej Stoczni: Od ORP Kormoran do Przyszłego ORP Rybitwa

Sukcesy gdańskiej stoczni, pomimo problemów o które przedstawił nam Prezes Thesta, Marcin Ryngwelski, wskazują i tak na niezwykłą umiejętność łączenia tradycji z nowoczesnością, gdzie każdy nowy okręt jest nie tylko zaawansowaną technologicznie jednostką, ale również żywym przykładem innowacyjności polskich inżynierów. W historii stoczni Remontowa Shipbuilding S.A., od momentu wodowania ORP Kormoran w 2015 roku, po najnowsze wydarzenie związane z przyszłym ORP Rybitwa, widzimy ciągłość rozwoju i dążenia do doskonałości.

Jest to rozwój, który nie tylko ugruntowuje pozycję Polski jako państwa do coraz silniejszej Marynarki Wojennej RP, ale także jako kraju, który może i powinien być rozpoznawalny na mapie światowego przemysłu stoczniowego. Przyszły ORP Rybitwa niebawem dołączy do floty, przynosząc ze sobą obietnicę bezpieczeństwa i potwierdzenie, że polskie stocznie są w stanie budować okręty odpowiadające najwyższym światowym standardom.

Autor: Mariusz Dasiewicz