Newsletter Subscribe
Enter your email address below and subscribe to our newsletter
Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Korweta BRP Miguel Malvar oficjalnie wcielona do służby
20 maja, w porcie wojennym Subic Sił Morskich Filipin (Hukbong Dagat ng Pilipinas) odbyła się uroczystość oficjalnego wcielenia do służby – korwety BRP Miguel Malvar (FFG-06) typu HDC-3100. Ceremonii przewodniczył prezydent Ferdinand Marcos Jr., który podkreślił znaczenie wzmacniania potencjału morskiego w kontekście bezpieczeństwa narodowego.
W artykule
Realizacja kontraktu z HD Hyundai
BRP Miguel Malvar jest pierwszą z dwóch jednostek typu HDC-3100, zbudowanych przez południowokoreański koncern HD Hyundai Heavy Industries (HHI) w Ulsan. Kontrakt, o wartości 550 mln USD, podpisany został 28 grudnia 2021 roku z Departamentem Obrony Narodowej Republiki Filipin. Drugą jednostką tej serii jest BRP Diego Silang (FFG-07), która została zwodowana 27 marca bieżącego roku. Po wejściu do służby siostrzanej jednostki, planowanym jeszcze na ten rok, Marynarka Wojenna Filipin dysponować będzie pełnym duetem jednostek tej serii, przeznaczonych do działań na kierunku zachodnim (ZEE w rejonie Morza Południowochińskiego).
Cięcie blach dla prototypowej jednostki rozpoczęto 11 maja 2023 roku, położenie stępki miało miejsce 22 listopada, natomiast wodowanie i chrzest przeprowadzono 18 czerwca 2023 roku. Okręt opuścił stocznię w Ulsan 31 marca, a do macierzystego portu wszedł 4 kwietnia tego roku.
Nowoczesna korweta BRP Miguel Malvar
Choć według oficjalnej klasyfikacji jednostki typu HDC-3100 zaliczane są do kategorii korwet, ich rzeczywisty potencjał operacyjny i gabaryty każą postrzegać je raczej jako lekkie fregaty wielozadaniowe. BRP Miguel Malvar, jako przedstawiciel tego typu, przewyższa pod względem wyporności i wymiarów liniowe jednostki typu Jose Rizal, które pozostają w służbie od 2020 roku. Przy pełnej wyporności sięgającej 3200 ton i długości kadłuba przekraczającej 118 metrów, nowy kadłub wpisuje się w standardy platform przewidzianych do działania na wodach otwartych z pełnym wachlarzem zadań bojowych.
Pomimo podobnych parametrów zasięgu i prędkości (4500 mil morskich przy 15 węzłach, maksymalnie 25 węzłów), korwety HDC-3100 zyskały przewagę dzięki systemom odpowiadającym wyższemu standardowi wyposażenia elektronicznego.
Zintegrowane systemy walki i nowoczesne uzbrojenie
Zastosowanie systemu zarządzania walką Naval Shield w wersji Baseline 4.0, opracowanego przez południowokoreańską Hanwhę, oznacza krok naprzód w zakresie fuzji sensorów i integracji efektorów. W tej konfiguracji główny radar EL/M-2258 ALPHA zapewnia trójwspółrzędne zobrazowanie przestrzeni powietrznej i nawodnej, a wspierające sensory nawigacyjne Hensoldt Mk11 SharpEye oraz systemy WRE Elbit Aquamarine zwiększają świadomość sytuacyjną i odporność na zakłócenia.
Uzupełnienie stanowi kompleksowy zestaw uzbrojenia, którego skład sygnalizuje ambicje operacyjne okrętu: klasyczna armata 76 mm, wyrzutnia VLS z pociskami VL MICA o wielowarstwowej zdolności zwalczania celów powietrznych, ośmiopojemnikowy system C-Star do rażenia celów nawodnych, system CIWS Aselsan Gökdeniz kal. 35 mm oraz lekkie torpedy ZOP K745 Blue Shark, odpalane z wyrzutni typu SEA TLS. Całość wieńczy system przeciwdziałania radioelektronicznego oparty na wyrzutniach Terma C-Guard, zsynchronizowanych z pozostałymi elementami obrony biernej.
Nowy rozdział dla Hukbong Dagat ng Pilipinas
Wcielenie BRP Miguel Malvar do służby to istotny krok w procesie modernizacji Sił Morskich Filipin. Podczas uroczystości, prezydent Marcos Jr. podkreślił, że nowe okręty mają fundamentalne znaczenie dla ochrony suwerenności państwa oraz realizacji strategicznych interesów na wodach wyłącznej strefy ekonomicznej.
Z kolei analitycy, tacy jak Chester Cabalza z IDSC, podkreślają znaczenie tych inwestycji dla samowystarczalności obronnej oraz przyszłości przemysłu okrętowego Filipin.
Autor: Mariusz Dasiewicz
Powiązane wpisy
-
EDINAF – kierunek w stronę cyfryzacji europejskich okrętów wojennych
27 listopada w Ferrolu zakończono obrady projektu EDINAF – jednej z kluczowych inicjatyw Europejskiego Funduszu Obronnego poświęconych stworzeniu wspólnej architektury cyfrowej dla przyszłych europejskich okrętów wojennych.
W artykule
Architektura przeznaczona dla nowej generacji europejskich okrętów
Opracowywana architektura została zdefiniowana jako fundament dla jednostek, które powstaną w kolejnych latach, ponieważ projekt nie zakłada dostosowywania istniejących okrętów do nowego standardu.
Trzyletnie prace, prowadzone pod przewodnictwem Navantii, podsumowano w ośrodku COEX Digital Twin, który stanowi centrum kompetencyjne w dziedzinie bliźniaków cyfrowych. W spotkaniu udział wzięli przedstawiciele głównych firm europejskiego przemysłu obronnego, Komisji Europejskiej oraz delegacje siedmiu marynarek wojennych.
EDINAF łączy 31 partnerów z ośmiu państw, koncentrując się na pełnej zgodności systemów, odporności cyfrowej oraz integracji z przyszłą „naval combat cloud”.
Cyfrowa współpraca jednostki załogowej z bezzałogową
Jednym z kluczowych elementów spotkania była demonstracja techniczna z wykorzystaniem bezzałogowego pojazdu nawodnego Poniente. Ćwiczenie polegało na przeprowadzeniu operacji opartej o pełną integrację danych sensorycznych, systemów walki i rozwiązań logistycznych, które były przetwarzane w czasie rzeczywistym na pokładzie oraz w bazie lądowej.
Symulacja zakładała wykonanie inspekcji podejrzanej jednostki w estuarium Ferrol z użyciem Poniente. Równolegle system został poddany cyberatakowi, co pozwoliło ocenić odporność cyfrowej architektury na zakłócenia oraz zdolność do przywracania ciągłości działania po wystąpieniu krytycznych błędów.
Celem scenariusza było sprawdzenie, w jaki sposób EDINAF wspiera proces podejmowania decyzji, ogranicza ryzyko oraz optymalizuje wykorzystanie dostępnych sił w warunkach asymetrycznego środowiska operacyjnego.
Odporność cyfrowa – fundament przyszłej floty europejskiej
EDINAF należy do najbardziej złożonych projektów finansowanych przez Europejski Fundusz Obronny. W przedsięwzięciu uczestniczy 31 podmiotów z ośmiu państw: Hiszpanii, Belgii, Francji, Niemiec, Włoch, Niderlandów, Szwecji oraz Norwegii. Całość realizowana jest pod patronatem siedmiu europejskich resortów obrony. Projekt opiera się na trzech głównych filarach:
- zdefiniowanie referencyjnej architektury cyfrowej,
- opracowanie platformy umożliwiającej wdrażanie systemów zgodnie z przyjętym modelem,
- zapewnienie interoperacyjności pomiędzy marynarkami państw NATO.
Szczególny nacisk położono na zdolność do bezproblemowej współpracy systemów pochodzących od różnych producentów, odporność cyfrową na zagrożenia coraz bardziej złożone oraz integrację z tzw. „naval combat cloud”, która ma stać się kluczowym elementem przyszłej obrony kolektywnej.
Znaczenie EDINAF dla przyszłych europejskich okrętów wojennych
Podczas obrad określono kolejne kroki, które doprowadzą do pełnego wdrożenia opracowanej architektury. Rozwiązania wypracowane w ramach projektu mają w przyszłości stanowić podstawę cyfrową dla fregat, korwet, okrętów podwodnych oraz jednostek pomocniczych budowanych na potrzeby europejskich flot.
Jednolita platforma cyfrowa ma skrócić czas projektowania, zmniejszyć koszty i zwiększyć konkurencyjność europejskiego przemysłu, jednocześnie wzmacniając suwerenność technologiczną Europy w kluczowej domenie morskiej.
Zgromadzenie zakończono prezentacją mapy drogowej określającej działania przewidziane na rok 2026.
Źródło: Navantia
