Kierunki rozwoju zdolności Sił Morskich RP [część 14]

Sens i cel przemiany w przestrzeni społeczno-kulturowej przez skrystalizowany, jasny i wytrwały stosunek do zagadnień morskich, który powinien przyświecać wszystkim pragnącym rozwoju Polski, oddaje cytat z pracy Eugeniusza Kwiatkowskiego: „Morze nie zna granic i nie zna podziałów, zmusza zespoły ludzkie do zdyscyplinowanej kolaboracji, a jednostki do samodzielnej inicjatywy. Ono hamuje wybujały indywidualizm, ale przepaja poczuciem wolności, ono nie zna totalizmu, ale niszczy anarchię. Kontynent odwrotnie, popycha ludzi do partykularyzmu i do uporu zaściankowego, do ustawicznego odgradzania się jednych ludzi od drugich. Gdy ląd reprezentuje formy statyczne, to morze jest dynamicznym czynnikiem ruchu. Gdy na lądzie dominuje tendencja posiadania, to na morzu użytkowania. Gdy na lądzie czynnikiem rozstrzygającym jest siła, to na morzu sztuka”.

Wykorzystując przełomowe wydarzenia, jakim były wejścia Polski do struktur Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej, a tym samym dołączenie do grona państw w większości o morskim charakterze, nasz kraj – czerpiąc z ich doświadczeń i pożytkując w pełni nasze nadmorskie położenie – powinien rozpocząć proces przyspieszonego rozwoju cywilizacyjnego, gwarantującego wysoką pozycję w stosunkach międzynarodowych. Dla osiągnięcia tego celu, reaktywowanie i rozwijanie świadomości i kultury morskiej w polskim społeczeństwie, kręgach politycznych i wojskowych oraz gremiach opiniotwórczych ma podstawowe znaczenie. Zasadne jest  koordynowanie działań wszystkich służb i instytucji wchodzących w skład SM RP w celu wzmocnienia wysiłków na rzecz budowania ich pozytywnego obrazu.

Foto. Wojsko Polskie

Źródło: Strategiczna Koncepcja Bezpieczeństwa Morskiego RP