17 listopada odnaleziono wrak argentyńskiego okrętu podwodnego ARA San Juan (S 42), który zatonął rok i dwa dni wcześniej. Jego szczątki leżą na głębokości 907 m, na dnie Atlantyku na pozycji 45°56′59″S 59°46′22″W. Jego utrata wraz z całą 44-osobową załogą – w tym por. mar. Elianą Maríą Krawczyk, pierwszą w Argentynie podwodniaczką, do tego polskiego pochodzenia – była drugą co do tragicznych skutków katastrofą w Armada Argentina w czasie pokoju. W 1949 roku wraz z trałowcem ARA Fournier zginęło 77 ludzi. Była też najkrwawszym, po starcie 118 członków załogi rosyjskiego atomowego Kurska, współczesnym wypadkiem okrętu podwodnego.
Może Cię zainteresować:
Okręty podwodne: jak przed wojną wyglądał lobbing przemysłowy? Wspomnienia z centrum wydarzeń
Może Cię zainteresować:
Francuska współpraca przemysłowa w kraju użytkownika. Czy to właściwy przykład dla Polski?
16 listopada wstępnie wytypowano miejsce zalegania przedmiotów wartych dokładniejszego zbadania. Nazajutrz zidentyfikowano w nich szczątki poszukiwanego okrętu. Są one rozrzucone w wąwozie na obszarze o wymiarach 80 x 100 m w odległości około 600 km na wschód od Comodoro Rivadavia, miasta w południowej Argentynie nad zatoką San Jorge, czyli z grubsza w rejonie pierwotnych poszukiwań i niedaleko od zarejestrowanych rok wcześniej dźwięków podwodnych. 17 listopada w siedzibie Sztabu Generalnego Marynarki Wojennej Argentyny odbyła się konferencja prasowa, na której przedstawiono materiał zdjęciowy wykonany prze roboty podwodne z Seabed Constructora.
Może Cię zainteresować:
Indie kupują 24 śmigłowce do zwalczania okrętów podwodnych
Pokazane kadry nie pozostawiają wątpliwości co do identyfikacji jednostki. Na zdjęciach widać dziobową półsferyczną gródź wodoszczelną z sześcioma wyrzutniami torped, obudowę kiosku i śrubę napędową. Uszkodzenia wskazują na przekroczenie granicznej głębokości zanurzanie, która dla jednostek tego typu wynosiła 300-400 m. Nie ustalono jednak na razie bezpośrednich przyczyn katastrofy.
Okręt podwodny ARA San Juan należał do typu TR-1700. Zbudowano dwie takie jednostki w stoczni Thyssen Nordseewerke w Emden, zaś kolejne miały powstać w Argentynie an mocy licencji, ale mimo zainicjowania budowy kolejnej pary, nigdy ich nie ukończono. San Juan rozpoczął służbę 19 listopada 1985 roku. W latach 2008-2013 zaliczył remont główny i modernizację wykonane w kompleksie przemysłowym Complejo Industrial y Naval Argentino (CINAR, utworzony przez stocznie Tandanor i Almirante Storni w Buenos Aires). Niektóre media doszukują się w niskiej jakości tych prac przyczyn katastrofy okrętu.
Podpis: tg
Marynarka wojenna – więcej wiadomości na ten temat znajdziesz tutaj.
