Partnerzy portalu
Partnerzy portalu
Malbork rozwija turystykę wodną na Nogacie dzięki funduszom europejskim
Miasto Malbork planuje rozbudowę infrastruktury turystycznej na rzece Nogat, korzystając z funduszy europejskich. Celem jest zwiększenie atrakcyjności regionu dla turystów wodnych poprzez rozbudowę przystani i innych udogodnień.
W artykule
Fundusze europejskie na rozwój turystyki wodnej
Malbork, pragnąc wykorzystać swój potencjał turystyczny, stawia na rozwój infrastruktury wodnej na rzece Nogat. Inwestycje będą możliwe dzięki wsparciu z funduszy europejskich, po które miasto planuje sięgnąć. Przewidywana jest rozbudowa istniejących przystani oraz budowa nowych, co ma przyciągnąć więcej turystów oraz żeglarzy.
Plany inwestycyjne Malborka
Władze regionu Pomorza kontynuują rozwój Pomorskich Szlaków Kajakowych i sieci przystani żeglarskich w ramach Pętli Żuławskiej, Zatoki Gdańskiej oraz Morza Bałtyckiego. Projekty te są realizowane z udziałem funduszy europejskich. Jak przypomniał Mieczysław Struk, marszałek województwa pomorskiego, wcześniejsze inwestycje przyniosły znaczące rezultaty, w tym 1200 km oznakowanych szlaków kajakowych oraz 233 nowe lub zmodernizowane obiekty dla kajakarzy.
Jak podaje Dziennik Bałtycki, na cel rozwoju turystyki z programu Funduszy Europejskich dla Pomorza 2021-2027 przeznaczono 100 mln zł. Po trudnych negocjacjach Komisja Europejska zgodziła się na realizację projektów typowo turystycznych.
Nowe przystanie żeglarskie i kajakowe
Podczas konferencji w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego w Gdańsku, Malborski burmistrz Marek Charzewski zaznaczył, że miasto planuje dalsze inwestycje w infrastrukturę turystyczną na Nogacie. Rozważane są m.in. rozbudowa mariny w parku, przystani kajakowej na kąpielisku oraz budowa nowej przystani kajakowej w okolicach mostu.
Wpływ inwestycji na lokalną turystykę
Jednym z głównych projektów jest rozbudowa przystani w parku, która obecnie boryka się z problemem braku miejsc do cumowania oraz niewystarczającym zapleczem sanitarnym. Marek Charzewski podkreślił, że coraz więcej żaglówek przypływa do Malborka, a rozwój infrastruktury wodnej może przyczynić się do zmniejszenia ruchu samochodowego w mieście.
Zrównoważony rozwój i ochrona środowiska
Malborskie plany wpisują się w założenia pomorskich programów, które kładą nacisk na maksymalną dostępność dla wszystkich oraz minimalizację negatywnego wpływu turystyki na środowisko naturalne. Jan Szymański, dyrektor Departamentu Programów Regionalnych UMWP w Gdańsku, zaznaczył, że projekty powinny również ograniczać natężenie ruchu samochodowego.
Ostateczne decyzje dotyczące inwestycji będą zależeć od poziomu dofinansowania, jednak wstępna ocena projektów Malborka jest pozytywna. Nabór projektów planowany jest na czwarty kwartał 2025 roku, co daje czas na dopracowanie szczegółów przyszłych inwestycji.
Malbork aktywnie rozwija turystykę wodną na Nogacie, korzystając z funduszy europejskich. Rozbudowa przystani i infrastruktury przyciągnie więcej turystów i żeglarzy, co wpłynie na rozwój regionu. Inwestycje te są zgodne z założeniami pomorskich programów, które promują dostępność i ochronę środowiska.
Autor: Marta Rogin
Galeria
Powiązane treści:
Powiązane wpisy
Przyszłe fregaty obrony powietrznej w nowej roli Szwecji w NATO
Członkostwo Szwecji w NATO wymusiło głęboką korektę roli i struktury jej marynarki wojennej. Planowane fregaty obrony powietrznej nie będą jedynie programem modernizacyjnym, lecz będą odzwierciedlać to, co Szwecja realnie wniesie do systemu bezpieczeństwa Sojuszu Północnoatlantyckiego.
W artykule
Od zaprzeczania dostępu do kontroli morza
Przez dekady, jako państwo formalnie niezaangażowane w sojusze wojskowe, Szwecja koncentrowała się na działaniach z zakresu zaprzeczania dostępu na Morzu Bałtyckim. Okręty nawodne i podwodne miały uniemożliwić przeciwnikowi swobodne operowanie na ich wodach, jednocześnie kupując czas na rozwinięcie sił lądowych.
Sytuacja zmieniła się zasadniczo po formalnym przystąpieniu Szwecji do NATO w marcu 2024 roku. Od tego momentu marynarka wojenna stała się integralnym elementem natowskiej struktury morskiej w regionie bałtyckim oraz na północnym Atlantyku. Oznacza to przejście od krótkotrwałych, intensywnych działań do długotrwałej kontroli morza, obejmującej ochronę szlaków komunikacyjnych oraz wsparcie operacji sojuszniczych.
Potrzeba większych okrętów nawodnych
Nowe zadania wymagają innych środków. Kluczową rolę odgrywać będą okręty nawodne o większej wyporności, przystosowane do długotrwałego przebywania w morzu. Jednostki te umożliwią utrzymanie stałej obecności operacyjnej na Bałtyku oraz poza tradycyjnymi rejonami działania szwedzkiej floty.
W tym kontekście plan pozyskania czterech fregat obrony powietrznej nabiera znaczenia strategicznego. Jednostki te mają zapewnić Szwecji zdolność do długotrwałego działania w zespołach okrętowych NATO, w tym w formatach stałej gotowości, takich jak Standing NATO Maritime Group 1. W perspektywie średnioterminowej nie wyklucza się także obejmowania przez Szwedów funkcji dowódczych w takich zespołach.
Obrona powietrzna jako kluczowa zdolność
Jednym z kluczowych obszarów, w których NATO od lat identyfikuje istotne braki zdolnościowe, pozostaje morska obrona powietrzna. Szwedzka marynarka wojenna dysponuje rozbudowanymi systemami lądowymi, jednak przystąpienie do Sojuszu doprowadziło do uruchomienia programu LULEÅ, którego celem jest przeniesienie tych zdolności na komponent morski. Planowane fregaty obrony powietrznej mają stać się elementem zintegrowanej obrony powietrznej i przeciwrakietowej NATO, wzmacniając ochronę sił własnych Szwecji oraz infrastruktury sojuszniczej na Bałtyku.
Na obecnym etapie program LULEÅ znajduje się w fazie wyboru państwa oraz partnera przemysłowego, który podejmie się budowy czterech fregat dla Svenska marinen zgodnie z wymaganiami strony szwedzkiej. Dopiero po rozstrzygnięciu tego kierunku możliwe będzie doprecyzowanie ostatecznej konfiguracji technicznej przyszłych jednostek.
NATO na Bałtyku. Operacje morskie i systemy bezzałogowe
Aktualne operacje NATO na Bałtyku pokazują, że zagrożenia nie mają już charakteru incydentalnego. Uruchomiona w 2025 roku inicjatywa „Baltic Sentry” przekształciła się w stały element systemu podwyższonej czujności, obejmując ochronę morskiej infrastruktury krytycznej oraz reagowanie na zagrożenia ze strony bezzałogowych statków powietrznych.
W takich warunkach kluczowe znaczenie zyskują zdolności rozpoznania, obserwacji i dozoru. Szwedzka marynarka rozwija je poprzez szerokie wykorzystanie systemów bezzałogowych działających pod wodą, na jej powierzchni oraz w powietrzu. Pozwalają one odciążyć załogowe okręty i utrzymać ciągłość działań przez dłuższy czas.
Uzupełnienie zdolności podwodnych i zaplecza logistycznego
Elementem wspierającym działania długotrwałe będą także nowe okręty podwodne typu A26 Blekinge, których wejście do służby planowane jest na kolejną dekadę. Zwiększona autonomiczność tych jednostek wpisuje się w koncepcję stałej obecności operacyjnej na Bałtyku.
Równolegle rozbudowywane jest zaplecze lądowe. Tworzenie batalionów wsparcia bojowego ma zapewnić siłom morskim zdolność prowadzenia operacji przez dłuższy czas bez utraty tempa działań.
Zmiana myślenia o roli w Sojuszu
Jak podkreślają przedstawiciele Svenska marinen, największa zmiana ma charakter koncepcyjny. Członkostwo w NATO oznacza nie tylko pozyskanie nowych okrętów i systemów uzbrojenia, lecz także inne postrzeganie własnej roli w systemie bezpieczeństwa zbiorowego. Przyszłe fregaty obrony powietrznej są w tym ujęciu symbolem tej transformacji – przejścia od obrony narodowej do aktywnego współtworzenia morskiej architektury bezpieczeństwa Sojuszu.
Szwecja, inwestując we fregaty obrony powietrznej oraz rozwój zdolności w tym zakresie, jasno pokazuje, że jej obecność w NATO nie ma charakteru wyłącznie politycznego, lecz przekłada się na realny wkład w budowę morskich zdolności obronnych Sojuszu w regionie Morza Bałtyckiego.
