Obowiązek odbycia kwarantanny przez marynarzy, rybaków oraz innych członków załóg statków morskich oraz statków żeglugi śródlądowej

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r., poz. 658 i 673), osoba przekraczająca granicę państwową, w celu udania się do swojego miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązana:

1. Przekazać funkcjonariuszowi Straży Granicznej informację o:

• adresie miejsca zamieszkania lub pobytu, w którym będzie odbywać obowiązkową kwarantannę;
• numerze telefonu do kontaktu z tą osobą;

2. Odbyć, po przekroczeniu granicy państwowej, obowiązkową kwarantannę, trwającą 14 dni licząc od dnia następującego po przekroczeniu tej granicy, wraz z osobami wspólnie zamieszkującymi lub gospodarującymi.

Obowiązków tych nie stosuje się w przypadku przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej
w ramach wykonywania czynności zawodowych przez:

– rybaków w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2019 r. o pracy na statkach rybackich (Dz.U. poz.2197) lub marynarzy  w rozumieniu  art. 2 pkt 3  ustawy  z dnia  5 sierpnia  2015r.  o pracy  na  morzu  (Dz.U.  z 2019 r. poz. 1889  i 2197),zwanej  dalej  „ustawą  o pracy  na  morzu”,  w tym  marynarzy  zatrudnionych  na  zasadach określonych w art. 46  lub  art. 108  ustawy  o pracy  na  morzu,  a także marynarzy po upływie okresu pracy na statku schodzących ze statku w polskim porcie celem bezzwłocznej repatriacji, o której mowa w art. 57 ustawy o pracy na morzu, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby wykonujące pracę lub świadczące usługi  na  morskich  platformach  wydobywczych  i wiertniczych   zlokalizowanych   na   obszarze   Polskiej Wyłącznej  Strefy Ekonomicznej  Morza  Bałtyckiego  w oparciu  o inny  stosunek  niż  marynarska  umowa o pracę,

– członków załogi statków morskich lub statków żeglugi śródlądowej.

Wyłączenie z obowiązku odbycia kwarantanny dotyczy „przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej w ramach wykonywania czynności zawodowych”. Nie dotyczy zatem sytuacji, gdy marynarz lub członek załogi wraca do kraju w inny sposób niż w ramach podróży na statku na którym jest zatrudniony lub wpisany na listę załogi. Marynarz lub członek załogi statku, który po zakończeniu zatrudnienia zszedł ze statku w porcie zagranicznym i udaje się do domu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przekracza granicy w ramach wykonywania czynności zawodowych, podlega zatem kwarantannie.

Obowiązek odbycia kwarantanny nie dotyczy też marynarzy, którzy po upływie okresu pracy na statku (a więc po zakończeniu wykonywania czynności zawodowych) schodzą ze statku w polskim porcie
w celu bezzwłocznej repatriacji poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, zgodnie z § 2 ust. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r., poz. 658 i 673), państwowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu, w których ma być obowiązkowa kwarantanna, lub inny upoważniony przez Głównego Inspektora Sanitarnego państwowy inspektor sanitarny, w uzasadnionych przypadkach decyduje o skróceniu lub zwolnieniu z obowiązku jej odbycia.

Oznacza to możliwość skrócenia okresu obowiązkowej kwarantanny w przypadku marynarzy
i członków załogi statków, celem powrotu na statek uprawiający żeglugę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – np. w sytuacji zatrudnienia na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi, jeżeli okres wolnego od pracy pobytu na lądzie uniemożliwia odbycie pełnej 14-dniowej kwarantanny. Skrócenie okresu obowiązkowej kwarantanny przez państwowego inspektora sanitarnego możliwe jest po przedstawieniu dokumentów, z których wynika konieczność powrotu na statek – np. zaświadczenia od armatora lub  agencji zatrudnienia, o której mowa w art. 18 ust. 2  ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1889 i 2197).

Źródło: MGMiŻŚ