Czy Królestwo Maroko podąży drogą Egiptu?

Maroko jest zainteresowane zakupem fregat FREMM i prowadzi rozmowy w tej sprawie z włoskim koncernem Fincantieri.

Włoska i marokańska prasa informują o możliwym zakupie przez Maroko dwóch fregat typu FREMM włoskiej produkcji. Obecnie królestwo użytkuję jeden okręt tego typu, czyli zamówioną w 2007 a wprowadzoną do służby w 2014 roku fregatę Mohammed VI (701) budowy francuskiej.

Okręt ten reprezentuje standard wyposażenia i uzbrojenia zbliżony do wariantu zwalczania okrętów podwodnych budowanego dla floty francuskiej (FREMM FR-ASW) z tą różnicą, że nie posiada dodatkowych wyrzutni Sylver A70 zdolnych do wykorzystywania pocisków manewrujących NCM, a wyposażony jest tylko w wersję A43 dla pocisków przeciwlotniczych Aster 15.

Dokupienie 2 dodatkowych fregat tego typu wydaje się logicznym krokiem w procesie rozbudowy marokańskiej floty. Obecnie dysponuje ona bowiem jednym FREMM i dwiema lekkimi fregatami patrolowymi (właściwie OPV) francuskiego typu Floréal i trzema lekkimi fregatami (korwetami) typu Sigma (jedna w wersji 10513 i dwie w wersji 9813). Poza Mohammed VI są to jednostki stosunkowo słabo uzbrojone i nie prezentujące duzego potencjału bojowego. Zatem wprowadzenie kolejnych „prawdziwych” fregat, znanego już typu jest działaniem ze wszech miar prawdopodobnym.

Fakt prowadzenia negocjacji z Włochami a nie z Francją, pozwala na zadanie tytułowego pytania. W podobny sposób bowiem swoje siły morskie wzmocnił ostatnio Egipt, który najpierw w 2015 roku zakupił fregatę FREMM budowaną dla Francji (ENS Tahya Misr (FFG-1001) czyli eks-Bretagne w wariancie FR-ASW) aby następnie w 2020 roku zakupić zbudowane dla włoskiej floty fregaty Spartaco Schergat i Emilio Bianchi (w wariancie wielozadaniowym włoskim IT-GP), które weszły do służby jako ENS Al-Galala (FFG-1002) i ENS Bernees (FFG-1003).

O możliwym sukcesie włoskiego producenta może przesądzić elastyczność włoskich władz i floty w podejściu do odsprzedawania własnych okrętów, nabywcom eksportowym i zamawiania nowych jednostek we własnych stoczniach. Praktyka ta znana jest już z okresu międzywojennego (np. sprzedaż niszczycieli i torpedowców do Szwecji w 1940 roku). W ramach tej praktyki obecnie rozważane jest, oprócz dostawy dwóch nowych fregat w wariancie przeciwpodwodnym IT-ASW, odsprzedanie fregaty Luigi Rizzo (F 595). Ten wcielony w 2017 roku okręt reprezentuje wersję IT-GP.

Autor: Tomasz Witkiewicz